انسان باید همسر و مادرش را و خواهرش را دوست داشته باشد؛ اما اگر این دوست داشتن از باب وابستگی باشد باعث انحراف انسان است. ولی اگر نگاهمان این باشد که این‌ها نعمتی از نعم الهی هستند و وسیله کمال و رشد معنوی ما هستند و محبت به آن‌ها باعث رشد ما خواهد شد، دیگر وابستگی نیست، عین بندگی و عبادت خداست

یک عده افتاده‌اند به دنبال حلال کردن حرام الهی . این‌ها مصداق «یُرِیدُ الْعاجِلَهَ» است. احتمالاً خدا در دنیا به آن‌ها بدهد؛ اما جهنم را برای آن‌ها آماده کرده است

دنیا عادلانه رفتار می‌کند و همه‌چیز را نشان می‌دهد. دنیا هم زرق‌وبرق را نشان می‌دهد هم گرفتاری‌ها و سختی‌ها را نشان می‌دهد، ولی چون دنیا دار الغرور است، انسان فریب می‌خورد. باغ و بوستان آن را می‌بیند اما گرفتاری‌هایش را نمی‌بیند

کسی که بتواند خودش را از جهنم نجات بدهد و بهشت و رضای خدا را به دست آورد فوز عظیم را به دست آورده است.

ائمه معصومین -علیهم‌السلام- مجرای فیض الهی هستند. واسطه لطف خدا به بشر هستند؛ یعنی نمی‌شود مردم از خدا فیض دریافت کنند مگر به‌واسطه اهل‌بیت. وقتی امام معصوم واسطه فیض شد اطاعت امام بر مردم واجب خواهد شد.

الآن در سراسر عالم نام پیغمبر خدا برده می‌شود. آن‌هم نه به‌تنهایی، نام پیغمبر در کنار نام خدا برده می‌شود. همان‌طور که نام خدا بلندآوازه است، نام رسول خدا در کنار نام خدا رفعت پیداکرده است که گفته می‌شود «أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللهُ و أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله»

اهل ایمان کریمانه از کنار لغو و بیهودگی عبور می‌کنند. مسائل بیهوده آن‌ها را معطل نمی‌کند. دروغ لغو است. خیلی از صداها لغو است. خیلی از تصاویر لغو است. معطل شدن برای آن‌ها روش اهل ایمان نیست.

همه‌کس قدرت عفو ندارند. مسائل پیش‌پاافتاده عفو می‌شود اما آن چیزهایی که شمارا رنجانده است و خیلی اذیت کرده است، اگر توانستی آنجا عفو کنی، آن موقع معلوم می‌شود که می‌توانی اهل عفو باشی یا نه