کسانی که نقض عهد و میثاق می‌کنند از رحمت خدا دور هستند. وقتی خدا نظر رحمت به همه موجودات می‌کند دیگر به او نظر رحمت ندارد. لذا مصاحبت و مجالست و مراودت و موانست با افرادی که مورد رحمت الهی نیستند جایز نیست.

برای اینکه انسان به سوء الحساب مبتلا نشود  لازم است که در دنیا به حساب خودش برسد. حرفی که می‌خواهد بزند، لباسی که می‌خواهد بپوشد، سفره ای را که می‌خواهد برود،  نگاهی را که می‌خواهد بکند، صدایی را که می‌خواهد بشنود، اینها را مواظبت کند.

به نظر شما الان اسلام غریب نیست؟ ادعای اسلام و مسلمانی زیاد است ولی واقعاً اسلام غریب است. همین ادعاهایی که ما برای مسلمانی داریم غربت اسلام است. می خواهند اسلام را با حرکات ما بشناسند، با حرفها و روشها و با دینداری ما بشناسند. این غربت اسلام است

خدای تعالی ابتدائاً هیچ احدی را گمراه نمی‌کند. کسی که در تاریکی راه رفت و به چاه افتاده تقصیر از خودش است. راه روشن بود، مسیر مشخص بود، چاه از راه معلوم بود، خودتان چراغ ‌ها را یکی‌یکی خاموش کردید و در تاریکی به چاه افتادید

حجاب دنیا نمی‌گذارد انسان بفهمد که چه مسیری را دارد طی می‌کند. کسی که سر دیگری را کلاه می‌گذارد و مال دیگری را می‌خورد، حرام می خورد و حرام می‌گوید و حرام می‌بیند و می‌شنود، همین الان دلش و گوشش دارد از آتش پر می‌شود؛ اما چون غافل است و اسیر دنیاست نمیفهمد

زهد به معنای ترک دنیا نیست که عزلت گزیند و از نعمت‌های خدا استفاده نکند. ما اجازه نداریم ترک دنیا کنیم. ترک دنیا کردن و راهب شدن و از انسان‌ها دور بودن در اسلام و به خصوص در مذهب شیعه نیست. باید از دنیا و نعمت های خدا برای آخرت استفاده کرد.

جهنم وعده گاه همه است. خدای تعالی راه‌هایی را برای خلاصی به ما نشان داده است و آن این است که انسان عمل صالح انجام دهد و مراقبه داشته باشد، اینهاست که نجات‌بخش است. بعضی از راهها هم میان‌بر است که محبت اهل بیت عصمت و طهارت است

انسان باید در تمام حال یاد نعمت‌های خدا باشد. وقتی تذکر نعمت داده می‌شود انسان متذکر ولی‌نعمت هم می‌شود. دائم نعمت‌های الهی را ما باید به یاد بیاوریم. درس‌هایی که از انبیا و آیات قرآن میگیریم، همین است که شاکر باشیم. نعمت و ولی نعمت را یاد کنیم. ما معمولا ولی نعمت از یادمان می رود