این مسئله خیلی مسئله مهمی است که اگر ما مبتلابه مقت الهی بشویم برای ما خود فراموشی می‌آورد. انسان که خودش را فراموش کرد دیگر به هیچ‌چیزی پایبند نیست. این کیفر خدا فراموشی است
عهد و پیمان‌هایی که می‌بندید به هم نزنید. با خودتان، باخدایتان، با خانواده‌تان، با برادرتان، با همسرتان، با اطرافیانتان. «لاَ دِینَ لِمَنْ لاَ عَهْدَ لَهُ»
ما که داعیه‌داریم می‌خواهیم مدیریت عالم را به عهده بگیریم و برای تمدن نوین اسلامی برنامه داریم، این کلمات، کلمات کلیدی ماست. کارساز است. باید کاملاً بر آن مسلط باشیم و طبق این‌ها عمل کنیم.
دیده‌اید در مسائلی که برای ما پیش می‌آید ما کم‌حوصله هستیم، تحملمان کم است، نه حوصله دوستانمان را داریم، نه حوصله دیگران را داریم، چون شرح صدر نداریم. یکی از چیزهایی که به ما شرح صدر می‌دهد ذکر الله است.
اینکه بگوییم اگر فلانی نبود من بدبخت شده بودم، این شرک است. پس می‌شود که کسی اهل ایمان و نمازخوان و اهل دعا و مسجد باشد اما مشرک هم باشد.
یا از صالحین باش یا با صالحین محشور باش. اگر از این‌ها نبودی علما را دوست داشته باش چون انسان باکسی که دوست دارد محشور می‌شود.
لا اله الا الله دائماً برای گوینده‌اش سود دارد مگر زمانی که آن را خوار بشمارد. چه زمانی آن را خوار شمرده‌ایم؟ وقتی گنه‌کاری در جامعه هست و بی‌تفاوت باشید و درصدد از میان بردن آن نباشید؛ یعنی اهل امربه‌معروف و نهی از منکر نباشید.
خدای تعالی می‌فرماید اگر تجارت آخرت را مقدم بر تجارت دنیا کنی، کارت را من برایت انجام می‌دهم. آن موقع ببین رزقت چطور خواهد بود. گیر ما اینجاست که فکر می‌کنیم خودمان درآمد کسب می‌کنیم. بله باید کار کنیم ولی رزاق خداست
خداوند بعضی‌ها را کم‌روزی قرارداد و بعضی‌ها را وسعت داد تا هر که را بخواهد به وسعت و تنگی روزی بیازماید و از این طریق سپاسگزاری و شکیبایی توانگر و تهیدست را آزمایش کند.
دست‌وپا و انگشت و چشم و لب و زبان و دل و قلب و فکر و اندیشه هیچ‌کدام برای ما نیست. همه امانت است در نزد ما. صاحبش چه کسی است؟ خداست. اگر بنده با چشم و گوشی که برای خداست تخلف کردم، در حقیقت در مال امانتی خیانت کردم.
