دیده‌اید در مسائلی که برای ما پیش می‌آید ما کم‌حوصله هستیم، تحملمان کم است، نه حوصله دوستانمان را داریم، نه حوصله دیگران را داریم، چون شرح صدر نداریم. یکی از چیزهایی که به ما شرح صدر می‌دهد ذکر الله است.
اینکه بگوییم اگر فلانی نبود من بدبخت شده بودم، این شرک است. پس می‌شود که کسی اهل ایمان و نمازخوان و اهل دعا و مسجد باشد اما مشرک هم باشد.
یا از صالحین باش یا با صالحین محشور باش. اگر از این‌ها نبودی علما را دوست داشته باش چون انسان باکسی که دوست دارد محشور می‌شود.
لا اله الا الله دائماً برای گوینده‌اش سود دارد مگر زمانی که آن را خوار بشمارد. چه زمانی آن را خوار شمرده‌ایم؟ وقتی گنه‌کاری در جامعه هست و بی‌تفاوت باشید و درصدد از میان بردن آن نباشید؛ یعنی اهل امربه‌معروف و نهی از منکر نباشید.
خدای تعالی می‌فرماید اگر تجارت آخرت را مقدم بر تجارت دنیا کنی، کارت را من برایت انجام می‌دهم. آن موقع ببین رزقت چطور خواهد بود. گیر ما اینجاست که فکر می‌کنیم خودمان درآمد کسب می‌کنیم. بله باید کار کنیم ولی رزاق خداست
خداوند بعضی‌ها را کم‌روزی قرارداد و بعضی‌ها را وسعت داد تا هر که را بخواهد به وسعت و تنگی روزی بیازماید و از این طریق سپاسگزاری و شکیبایی توانگر و تهیدست را آزمایش کند.
دست‌وپا و انگشت و چشم و لب و زبان و دل و قلب و فکر و اندیشه هیچ‌کدام برای ما نیست. همه امانت است در نزد ما. صاحبش چه کسی است؟ خداست. اگر بنده با چشم و گوشی که برای خداست تخلف کردم، در حقیقت در مال امانتی خیانت کردم.
نگاه از مصائد شیطان است. یکی ازآنجاهایی که شیطان زود به هدف می‌رسد، چشم است. چشم‌هایمان را حفظ کنیم. چشم و گوش را خوب کنترل کنیم که اگر کنترل نشود، شیطان ما را به‌جایی می‌برد که تمرد خدای تعالی را می‌کنیم.
هدف شیطان این است که دل انسان بسته شود و چیزی را درک نکند. در گناه و فساد غوطه ور شود و نتواند خارج شود. وقتی می‌خواهد این کار را بکند حمله باید حمله همه جانبه باشد.
وقتی بچه‌ای در اتاق است خودت را می‌پوشانی. یا وقتی میگویند این مکان مجهز به دوربین است، خودت را حفظ می‌کنی. بعد میدانی خدا تو را می‌بیند اما رعایت نمی‌کنی؛ یعنی تو خدا را از آن دوربین‌ها و آن بچه پایین‌تر در نظر گرفتی.
