یکی از دعاهای اساسی ما که باید از خدا طلب کنیم، این است که در مسیر درستی حرکت کنیم؛ تا به مقصد اعلایی که برای ما در نظر گرفته‌شده برسیم. ضروری‌ترین و حیاتی‌ترین نیاز ما هدایت است و این هدایت را ما از خدا می‌خواهیم

بسیاری از برکات معنوی شب در اختیار انسان قرار می‌گیرد. شب را نباید از دست داد. نه‌فقط در ماه رمضان؛ ماه رمضان گل آن است. غیر از ماه مبارک رمضان هم باید نسبت به شب این حساسیت را داشته باشیم

اصرار و الحاح در طلب مقامات معنوی است؛ و الا در بعضی امور دنیوی که مصلحت کار بر ما معلوم نیست؛ الحاح و اصرار پسندیده نیست. از دعا فاصله نگیرید. الحاح و اصرار داشته باشید و مسائل مادی را که عاقبتش را نمی‌دانید رها کنید

وسیله‌ای که می‌آورم پیش خدا تا مشکلم حل شود همین است که اقرار کنم که من بد کردم. اقرار به اشتباه، روح را آماده می‌کند که به رحمت الهی متصل بشویم. در اقرار به گناه توفیق توبه پیدا می‌شود؛ و کسی که توبه می‌کند دعایش به اجابت نزدیک است.

انسان عجول است. عجله‌اش نمی‌گذارد تأمل کند و مصلحتش را در نظر بگیرد. امام صادق علیه‌السلام فرمودند: راه‌های نجات و نابودی خودت را بشناس تا مبادا از خدا چیزی را به گمان اینکه نجات تو در آن است بخواهی؛ حال‌آنکه سبب نابودی تو می‌شود

در ورود به کار و خروج از کار این را یاد داشته باشید که «وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ» شما را نگه می‌دارند و سؤال می‌کنند. «رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ» برای ما امید می‌آورد و «وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ» خوف را در ما زیاد می‌کند؛ که من الان دارم از این کار خارج می‌شوم آیا درست انجام دادم؟ آیا می‌توانم پاسخگو باشم؟

تضرع همان‌طور که در مسائل فردی بسیار مهم است در مسائل اجتماعی و مشکلات عمومی هم تضرع عمومی مؤثر است. لذا نماز باران که کیفیت خاصی دارد برای این است که حالت تضرع و استکانت باشد؛ یعنی حالت درماندگی؛ یعنی کم آوردم؛ یعنی خدایا هیچ‌ ندارم

اگر این فهم بشود که خدا از همه‌چیز به انسان نزدیک‌تر است، آن‌وقت نحوه دعا کردن فرق خواهد کرد. چگونه خواهد شد؟ «ادْعُوا رَبَّکُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْیَهً». گریه کن. ناله کن. ناله کردن اساس کار است

هر خواسته که اهل بهشت داشته باشند با تسبیح می‌گویند. اهل بهشت وقتی خودشان را محتاج نعمی از نعمت‌های بهشت می‌بینند خدای تعالی را منزه از حاجات می‌دانند. می‌گوید خدایا تو منزهی از حاجات؛ یعنی ما محتاج هستیم. این ادب دعاست