لعنت به مفهوم صف‌آرایی کامل مؤمنین در مقابل دشمنان خدا است. لعنت کردن شیعیان در مقابل دشمنان اهل‌بیت، یک موضع‌گیری خصمانه است علیه فرد ملعون. لعنت در فرهنگ دینی ما دشنام نیست

مدیریت و رهبری جامعه اسلامی، باید از طرف خدا ترتیب داده شده باشد «رَتَّبَکُمُ اللَّهُ» یعنی سیاست از دیانت جدا نیست. اگر کسی جدا کرد، با قرآن و عترت و با همین زیارت عاشورا مخالفت کرده است. مقام اهل‌بیت رهبری جامعه است. اگر این مقام را کسی انکار کند، لعَنَ الله

اگر انسان تکیه به الگو نداشته باشد، اگر قصه حسین علیه‌السلام در اختیار ما نباشد، نمی‌توانیم جامعه را اداره کنیم. مگر می‌شد جنگ را اداره کرد اگر قصه صدیقه طاهره و جریاناتی که بر آن حضرت واقع شد برای ما ملموس نبود؟ تلاش دشمن این است که الگوها را از ما بگیرد

و کسانی هم که همراه او بودند و بعداً تا قیامت همراه او می‌شوند باید کسانی باشند که در مقابل هوی و هوس و طمع و حرص و آز مقاوم باشند. نمی‌شود که ما در مسیر حسین علیه‌السلام خودمان را بدانیم ولی خدای‌نکرده رذایل اخلاقی داشته باشیم. اصلاً باهم سازگاری ندارد

الان می‌بینید؛ فرهنگ بی‌بندوباری و ولنگاری را چرا ترویج می‌دهند و اصرار می‌کنند؟ چون اصول را از بین می‌برد. ولنگاری، اصول را متزلزل می‌کند. این‌که امام حسین علیه‌السلام قیام کرد به خاطر ولنگاری‌هایی بود که شده بود

یکی از علل دشمنی‌های دشمن‌های ما این است که روحیه مقاومت را از ما بگیرند. تلاش می‌کند به هر وسیله‌ای که شده این روحیه از بین برود. می‌گردد رخنه‌ای، روزنه‌ای، نفوذی، پیدا کند و روی همان کار کند. وقتی تحمل تمام شد، قطعاً غلبه با دشمن است

اگر می‌خواهید پیروز شوید باید این قدرت را داشته باشید که خودتان را نسبت به طبیعی‌ترین نیازهایتان نگه‌دارید. مقاومت یعنی این. این نکته کلیدی بود که عرض کردم. طبیعی‌ترین نیازها خوردن است، آشامیدن است، لذت‌هایی است که بر انسان حلال است

مقاومت یک ارزش است. باید با تربیت در خودمان آن را محقق کنیم. این‌طور نیست که همه، اهل مقاومت باشند. باید بدانیم که بدون تحمل سختی‌ها و بدون تحمل مشقت‌ها در مسیر رشد و اعتلا، انسان به مقصد نمی‌رسد

اگر عامل به دستورات اهل‌بیت علیهم‌السلام زیاد بود، جامعه ما خیلی جلو بود، خیلی نورانی بود، خیلی توسعه‌یافته بود. متأسفانه ما نورافکن هدایت‌های اهل‌بیت علیهم‌السلام را خاموش کردیم و به دنبال شعله کبریت و شعله شمع می‌گردیم که راه را پیدا کنیم. خب به مقصد هم نمی‌رسیم