حضرت حجت سلام‌الله‌علیه ربانی است و تربیت‌کننده است. هرکسی می‌خواهد به هر جایگاهی برسد، می‌خواهد هر رشدی داشته باشد، باید خودش را به دست مربی بسپارد؛ باید در کنار حضرت حجت قرار بگیرد. مربی همه موجودات حضرت حجت سلام‌الله‌علیه است

همه آیات الهی هستیم؛ من، شما، موجودات، همه آیت‌الله هستیم؛ نشانه‌های خدا هستیم. اگر همه ما یکی از آیات الهی هستیم که هستیم، پس خودمان را در اختیار پرورش‌دهنده‌مان قرار بدهیم. مگر نمی‌گوییم «السَّلامُ عَلَیْکَ یَا رَبَّانِیَّ آیاتِهِ» من آیه خدا هستم و پرورش‌دهنده من امام زمان علیه‌السلام است. خودم را در اختیار امام زمانم قرار بدهم تا بزرگ شوم

با اینکه دعوت به سمت خدا یک مقام است؛ ولی همه ما باید دعوت کننده به سمت خدا باشیم. دعوت به سمت خدا بسیار صفت بالایی است؛ لذا سفارش شده که از خدا بخواهید شما هم در این مسیر قرار بگیرید. در دعای پنجم صحیفه سجادیه اینگونه به خدای تعالی عرض می‌کند :«وَ اجْعَلْنَا مِنْ دُعَاتِک الدَّاعِینَ إِلَیک» ما را در زمره کسانی قرار بده که به سمت تو دعوت می‌کنند

وقتی به امام معصوم سلام می‌دهیم مثلاً می‌گوییم السلام علیک یا اباعبدالله یعنی من تسلیم محض تو هستم. یعنی من نسبت به شما کوتاهی ندارم. زیارت عارفاً به حق هم یعنی باورتان باشد که اطاعت ما واجب است. هرچه که گفتیم واجب است بگویید چشم

در زیارت یک زائر داریم؛ و یک مزور؛ یعنی شخصی که ما به او میل پیدا کردیم که او را ببینیم؛ و سوم گرایش قلبی نسبت به کسی که داریم به زیارتش می‌رویم. اگر زائر از معرفت بالایی برخوردار باشد و دارای کمالاتی باشد، بعد برود به زیارت مزوری که او هم یک شخصیت الهی‌ است؛ و قصدش هم جدی و حقیقی باشد بهترین جلوه زیارت محقق شده است. هرکدام هم نقص داشته باشد زیارت نقص پیدا می‌کند