برای اینکه خدا عملی را بپذیرد، علاوه بر اینکه عمل باید صالح باشد، عامل هم باید صالح باشد؛ یعنی هم عمل باید عمل نیکویی باشد و قابلیت تقرب به خدا را داشته باشد؛ و هم شخصی که آن را انجام می‌دهد باید صالح و باتقوا باشد. از یک روح ایمانی کار باید صادر شود

ما باید اهل فعالیت‌های علمی باشیم و حریص هم باشیم و قناعت هم نکنیم. هرکسی به هر مقدار که می‌تواند باید اقدام داشته باشد. در کسب علم تا می‌توانید تلاش کنید و مصرف کنید

خدا هدایتش را آورده و می‌گوید دستت را بده تا من ببرم تو را برسانم؛ اما کسی که دستش را از دست خدا کشیده و به سوء اختیار خودش، مسیر غلطی را انتخاب می‌کند، خودش عمداً و متعمداً خودش را از هدایت محروم کرده است

یکی از دعاهای اساسی ما که باید از خدا طلب کنیم، این است که در مسیر درستی حرکت کنیم؛ تا به مقصد اعلایی که برای ما در نظر گرفته‌شده برسیم. ضروری‌ترین و حیاتی‌ترین نیاز ما هدایت است و این هدایت را ما از خدا می‌خواهیم

بسیاری از برکات معنوی شب در اختیار انسان قرار می‌گیرد. شب را نباید از دست داد. نه‌فقط در ماه رمضان؛ ماه رمضان گل آن است. غیر از ماه مبارک رمضان هم باید نسبت به شب این حساسیت را داشته باشیم

اصرار و الحاح در طلب مقامات معنوی است؛ و الا در بعضی امور دنیوی که مصلحت کار بر ما معلوم نیست؛ الحاح و اصرار پسندیده نیست. از دعا فاصله نگیرید. الحاح و اصرار داشته باشید و مسائل مادی را که عاقبتش را نمی‌دانید رها کنید

وسیله‌ای که می‌آورم پیش خدا تا مشکلم حل شود همین است که اقرار کنم که من بد کردم. اقرار به اشتباه، روح را آماده می‌کند که به رحمت الهی متصل بشویم. در اقرار به گناه توفیق توبه پیدا می‌شود؛ و کسی که توبه می‌کند دعایش به اجابت نزدیک است.

انسان عجول است. عجله‌اش نمی‌گذارد تأمل کند و مصلحتش را در نظر بگیرد. امام صادق علیه‌السلام فرمودند: راه‌های نجات و نابودی خودت را بشناس تا مبادا از خدا چیزی را به گمان اینکه نجات تو در آن است بخواهی؛ حال‌آنکه سبب نابودی تو می‌شود

در ورود به کار و خروج از کار این را یاد داشته باشید که «وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ» شما را نگه می‌دارند و سؤال می‌کنند. «رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ» برای ما امید می‌آورد و «وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ» خوف را در ما زیاد می‌کند؛ که من الان دارم از این کار خارج می‌شوم آیا درست انجام دادم؟ آیا می‌توانم پاسخگو باشم؟