توشه آخرت هر کاری ‌است که انسان به‌قصد انجام وظیفه برای خدا انجام می‌دهد. ما دستمان خالی است. باید در فرصت دنیا تا می‌توانیم همه اعمالمان را رنگ خدایی بدهیم. فکر نکنیم همین نماز و روزه‌ای که داریم بهترین توشه است. باید به خدا پناه برد از کمی توشه

خیلی‌ها حق را شناختند و پذیرفتند. اما رفتند در خانه‌شان مشغول قرآن خواندنشان شدند. به آن‌ها گفتند بلند شو از حق دفاع کن! حق الان بین درودیوار مانده! گفتند ما فهمیدیم حق کدام است ولی بیش از این دیگر نمی‌توانیم. در مواقع خاص که باید از حق دفاع کنند یک عده لال هستند. منفعت‌طلبی‌ها، هوس‌ها، و ده‌ها مطلب دیگر اجازه حرف زدن به آن‌ها نمی‌دهد

تمام عمر شما ایام آرزو (امید) است. تا وقتی‌که این آرزو وقتش تمام نشده کار کنید.فرصت‌هایتان را از دست ندهید؛ یعنی تا قبل از رسیدن اجل باید ذخیره عملی خودتان را تکمیل کنید. این روزهایی که داریم در آن به‌سر می‌بریم روزهای امید ماست. در این روزهای امید وقت را از دست ندهید

انسان تا وقتی در دنیا است فرصت جبران دارد. دیده‌اید که طرف شب می‌خوابد صبح بیدار نمی‌شود. چقدر هم در این لحظات حرف بیخود می‌زنیم و دنبال کارهای بیهوده می‌رویم. عروس و مادر شوهر و داماد و دوست و همسایه و فضای مجازی و مسائل سیاسی اجتماعی؛ شلوغ‌وپلوغ است. هیچ‌چیز هم از آن درنمی‌آید جز جهنم

خدا انسان را آزاد خلق کرده. باید خودت را آزاد کنی از گلوگیرها و چشمگیرها و دلگیرها. هر چیزی مانع انسان شود برای این‌که به قرب الهی برسد، گیر است. هرکدام از ما یک گیری داریم و خدای تعالی با همان گیر ما کار دارد. همان گیر، آزمایش ماست. اگر آن را شکستی با سرعت به درجات و مقامات می‌رسی

همه گروه‌های انسانی چه دنیاپرست باشد چه توجه به آخرت داشته باشد، چه بچه باشد چه بزرگ باشد، زن باشد مرد باشد، پیر باشد جوان باشد، همه از دنیا رفته‌اند. موی سفید بنده و شما، قد خمیده دیگری، دارد با صدای بلند اعلام می‌کند که دنیا گذشته و پشت کرده