گلایه از قضا و قدر الهی، نتیجه‌ی باور نداشتن به حکمت و رحمت خدا است

نماینده ولی‌فقیه در استان البرز در پنجمین شب اقامه عزای حسینی (علیه‌السلام) در مصلای بزرگ کرج، در ادامه بحث “جلوه‌های رضا و تسلیم در سبک زندگی حسینی و واقعه‌ی عاشورا” بیان داشت: شاگردان مکتب حسین (علیه‌السلام) داروندار خود را فدای محبوب می‌کنند و از مال و جان و اموال و پست و مقام در راه خدا می‌گذرند و به هیچ‌کدام تعلق‌خاطر ندارند.

آیت‌الله سید محمدمهدی حسینی همدانی یادآور شد: شاگرد حسین (علیه‌السلام) که تا آخرین لحظه، شعار “تا آخر ایستاده‌ایم” را تکرار می‌کند، وقتی‌که لازم باشد، از آبرو می‌گذرد؛ جام زهر را سر می‌کشد و آن را هم “احلی من العسل” می‌داند و چنین شخصی محبوب خدا می‌شود.

وی ادامه داد: کسی که در مقام “رضا” قرار گرفت، ابتلائات را، بلا نمی‌داند، بلکه بلا را نشانه‌ی توجه محبوب به خود می‌داند، محبوبی که رحیم و مهربان است و جز خیر برای انسان مقدر نمی‌کند.

امام‌جمعه کرج، “سخط الهی” را نقطه مقابل “رضای خداوند” دانسته و تصریح کرد: حدیث قدسی بیان می‌کند “کسی که بر بلاهای من صبوری ندارد و نعمت‌های مرا شکرگزار نیست و به مقدراتش راضی نیست، خدایی غیر از من برگزیند” که درواقع شکایت و ابراز نارضایتی خدا از چنین بنده‌ای است.

وی افزود: گرفتاری انسان ازآنجاست که بگوید “خدایا آنچه خواستی انجام دادم، پس چرا آنچه من می‌خواهم عملی نمی‌شود؟!”؛ و انتظار داشته باشد که اگر رضایت خدا را جلب کرد، هر چه باب میل اوست عملی شود که درنتیجه‌ی عدم باور به رحمت و حکمت الهی است.

آیت‌الله حسینی همدانی یادآور شد: چنین شخصی زبان به اعتراض می‌گشاید، باشکوه و گلایه به خواست الهی، تمام اعمال خود را هم از بین می‌برد و خود را در معرض سخط الهی قرار می‌دهد.

وی ضمن بیان حدیثی از امام باقر (علیه‌السلام) در باب سخط الهی، گفت: در بیان امام (علیه‌السلام)، “کسی خارج از دایره‌ی قضای الهی نیست، حتی اگر از آن‌ها ناخشنود باشد و تنها با این کار اجر خود را ضایع می‌گرداند” و امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نیز شدیدترین عذاب قیامت را مربوط به کسانی می‌داند که از مقدرات الهی ابراز نارضایتی می‌کنند؛ لذا انسان باید حواس خود را جمع کند که چه می‌کند و چه نتیجه‌ای از عملش می‌برد.

امام‌جمعه کرج خاطرنشان ساخت: گاهی بنده از خدا طلب خیر می‌کند و هنگامی‌که خدا برای او تقدیری معین کرد، باب میلش نگشته و شروع به اعتراض می‌کند؛ چنین شخصی، در حدیث قدسی به‌عنوان “بدترین خلق” معرفی‌شده است و تا زمانی که خدا را ملاقات کند، در “نارضایتی خداوند” و “سخط” قرار دارد.