و کسانی هم که همراه او بودند و بعداً تا قیامت همراه او می‌شوند باید کسانی باشند که در مقابل هوی و هوس و طمع و حرص و آز مقاوم باشند. نمی‌شود که ما در مسیر حسین علیه‌السلام خودمان را بدانیم ولی خدای‌نکرده رذایل اخلاقی داشته باشیم. اصلاً باهم سازگاری ندارد

الان می‌بینید؛ فرهنگ بی‌بندوباری و ولنگاری را چرا ترویج می‌دهند و اصرار می‌کنند؟ چون اصول را از بین می‌برد. ولنگاری، اصول را متزلزل می‌کند. این‌که امام حسین علیه‌السلام قیام کرد به خاطر ولنگاری‌هایی بود که شده بود

یکی از علل دشمنی‌های دشمن‌های ما این است که روحیه مقاومت را از ما بگیرند. تلاش می‌کند به هر وسیله‌ای که شده این روحیه از بین برود. می‌گردد رخنه‌ای، روزنه‌ای، نفوذی، پیدا کند و روی همان کار کند. وقتی تحمل تمام شد، قطعاً غلبه با دشمن است

اگر می‌خواهید پیروز شوید باید این قدرت را داشته باشید که خودتان را نسبت به طبیعی‌ترین نیازهایتان نگه‌دارید. مقاومت یعنی این. این نکته کلیدی بود که عرض کردم. طبیعی‌ترین نیازها خوردن است، آشامیدن است، لذت‌هایی است که بر انسان حلال است

مقاومت یک ارزش است. باید با تربیت در خودمان آن را محقق کنیم. این‌طور نیست که همه، اهل مقاومت باشند. باید بدانیم که بدون تحمل سختی‌ها و بدون تحمل مشقت‌ها در مسیر رشد و اعتلا، انسان به مقصد نمی‌رسد

اگر عامل به دستورات اهل‌بیت علیهم‌السلام زیاد بود، جامعه ما خیلی جلو بود، خیلی نورانی بود، خیلی توسعه‌یافته بود. متأسفانه ما نورافکن هدایت‌های اهل‌بیت علیهم‌السلام را خاموش کردیم و به دنبال شعله کبریت و شعله شمع می‌گردیم که راه را پیدا کنیم. خب به مقصد هم نمی‌رسیم