زهد به معنای ترک دنیا نیست که عزلت گزیند و از نعمت‌های خدا استفاده نکند. ما اجازه نداریم ترک دنیا کنیم. ترک دنیا کردن و راهب شدن و از انسان‌ها دور بودن در اسلام و به خصوص در مذهب شیعه نیست. باید از دنیا و نعمت های خدا برای آخرت استفاده کرد.

جهنم وعده گاه همه است. خدای تعالی راه‌هایی را برای خلاصی به ما نشان داده است و آن این است که انسان عمل صالح انجام دهد و مراقبه داشته باشد، اینهاست که نجات‌بخش است. بعضی از راهها هم میان‌بر است که محبت اهل بیت عصمت و طهارت است

انسان باید در تمام حال یاد نعمت‌های خدا باشد. وقتی تذکر نعمت داده می‌شود انسان متذکر ولی‌نعمت هم می‌شود. دائم نعمت‌های الهی را ما باید به یاد بیاوریم. درس‌هایی که از انبیا و آیات قرآن میگیریم، همین است که شاکر باشیم. نعمت و ولی نعمت را یاد کنیم. ما معمولا ولی نعمت از یادمان می رود

نزدیک شدن به خدا ممکن است. شما می‌توانید به خدا نزدیک شوید، فقط باید وسیله‌های نزدیک شدن به خدا را کسب کنید، مثل نماز و زکات و عبادت و بندگی خدا و تقوا و دعا.

طبق آیه قرآن باید از آئین حضرت ابراهیم پیروی کنیم. او خلیل الله بود. از ویژگی‌های خلیل خدا این است که هرگز با دشمن خدا دوست نیست. با دوستان خدا هم دشمن نیست. پس تبعیت از خلیل‌الله برای همین است که ما هم با دشمن خدا دوست نباشیم و با دوستان خدا دشمن نباشیم.

شکر دو بعد دارد؛ یک بعد فکری و یک بعد عملی. بعد فکری این است که همه‌چیز را از خدا بداند و بعد عملی آن این است که نعمت را درراه خدا مصرف‌ کند. 

انسان باید همسر و مادرش را و خواهرش را دوست داشته باشد؛ اما اگر این دوست داشتن از باب وابستگی باشد باعث انحراف انسان است. ولی اگر نگاهمان این باشد که این‌ها نعمتی از نعم الهی هستند و وسیله کمال و رشد معنوی ما هستند و محبت به آن‌ها باعث رشد ما خواهد شد، دیگر وابستگی نیست، عین بندگی و عبادت خداست

یک عده افتاده‌اند به دنبال حلال کردن حرام الهی . این‌ها مصداق «یُرِیدُ الْعاجِلَهَ» است. احتمالاً خدا در دنیا به آن‌ها بدهد؛ اما جهنم را برای آن‌ها آماده کرده است