متن کامل خطبه نماز جمعه ۱۴۰۰/۰۹/۱۹
استان البرز، شهرستان کرج
توسط آیت‌الله حسینی همدانی
بِسمِ‌الله الرَّحمَنِ الرِّحیمِ
اَلحَمدُالله رَبِّ‌العالَمینَ وَالصَّلاهُ وَالسَّلامُ عَلی سَیِّدِ الاَنبیاء وَ المُرسَلینَ
اَلعَبدِ المُوَیَّد وَالرَّسولِ المُسَدَّد اَباالقاسِمِ المُصطَفی مُحَمَّد
وَ عَلی آلِه الطَّیِبینَ الطّاهِرینَ المَعصُومِینَ سِیَّما بَقِیَّهِ اللهِ الاَعظَم فِی الاَرَضِینَ
وَاللَعنَهُ الدّائِمَه عَلی اَعدائِهِم اَجمَعینَ مِنَ الآنِ اِلَی قیامِ یَومِ الدّین
یا ایهاالذین آمنوا اوصیکم و نفسی بتقوی الله. یک تذکر اخلاقی عرض کنم و آن اینکه: اولاً در جلسه درس و سخنرانی و خطابه که می نشینید خوب به سخنان استاد و خطیب گوش کنید تا یاد بگیرید. امیرالمومنین علیه السلام فرمود: اسمع تعلم، گوش بده تا یاد بگیری و در بیان دیگری فرمودند: «مَن اَحسنَ الاستماعَ تَعَجَّلَ الانتفاعَ» هر که خوب گوش کند زود بهره مند شود. بنده برای طرح مطلبی در خطبه ها چند ساعت وقت می گذارم و مطالعه و دقت می کنم و انتظار دارم دوستان هم خوب گوش کنند و هم مقداری دقت خود را بالا ببرند.
با این جلسه می شود ۱۸ هفته یعنی از ۲۲/۵/۱۴۰۰ تا امروز که ۱۹/۹/۱۴۰۰ است، بحث ما راجع به امر به معروف و نهی از منکر بود و مطالب فراوانی درباره این واجب مهم بیان شد اولاً.
ثانیاً در مباحثی که سلسله بحث می شود، حتماً بنای بنده را در این چند سال توجه کرده اید تلاش دارم که هر بخش، در همان خطبه تمام شود و حرف نیمه تمام، برای جلسه بعد نماند. اگرچه ادامه مطلب در هفته بعد بیان می شود و سعی شده هر هفته برای کسی که در همان هفته حاضر بوده و در هفته های قبل و بعد نبوده هم قابل استفاده باشد. البته استفاده تمام و کامل را از بحث کسی می برد که تمام جلسات آن موضوع را حاضر بوده است. بله گاهی ناگزیر باید گذرا عبور کرد و حواله به مباحث گذشته داد که در این صورت بهتر است افرادی که دنبال می کنند نگاهی به گذشته داشته باشند.
ثالثاً در بحث امر به معروف و نهی از منکر از جلسه اول اعلام کردم، این بحث از مباحث مهم و کلیدی است و به آیات و روایات متعدد و حتی قوانین مربوطه هم اشاره کردم و با استدلال و استفاده از کلمات مراجع و بزرگان مسیر بحث را طی و مطالبی را که در نظر داشتم بیان کردم و در این بین به بعض آسیب ها و کم کاری ها و ترک فعل ها و همچنین به نکات ایجابی هم اشاره کردم. بعد جالب است که در این بین بعضی به دفتر زنگ می زنند یا پیام می دهند که اگر می شود به آیات و روایات بحث هم اشاره کنید!! ببینید چقدر حرف سنگین می شود؟! ۱۸ جلسه است داریم به آیات و روایات اشاره میکنیم! بعد زنگ میزنند که بحثتان خیلی خوب است اگر می شود آیات و روایات آن را هم بگویید.
یا در این چند روز دائم سوال کردند که آقا هیچ مرجعی عامل بودن آمر را شرط ندانسته چرا شما گفتید آمر اگر عامل نباشد ملعون است؟ و از این حرف ها که نشان دهنده این است که یا اصلاً در جلسه حاضر نبوده اند و یا اگر بودهاند دقت نکرده و خوب گوش نداده اند. و یا دیده مطالب با آنچه خودش جای دیگر شنیده، مطابقت ندارد و امثال این ها.
اولاً من کی گفتم مراجع آمر بودن عامل را شرط می دانند؟! ثانیاً در طرح بحث عرض کردم قرآن کریم می فرماید عده ای مردم را به خیر امر می کنند و خود را فراموش می کنند و لعن هم بیان امیرالمومنین علیه السلام بود در نهج البلاغه که در سند آن ایرادی نیست نه کلام بنده. یک وقت ما کتابی با موضوع برجام چاپ کردیم به اسم برجام خسارت محض؛ وزارت ارشاد دولت قبل اجازه چاپ نداد به علت اینکه خسارت محض در عنوان کتاب تشویش اذهان می کند. گفتم این بیان رهبری است، یعنی ایشان تشویش اذهان عمومی کرده؟! بعضا چنین قصه هایی پیش می آید.
خوب است دوستان الا عده ای که توجه تام دارند بقیه خود را بالا بکشند، اهل مطالعه و دقت باشند، به مطالب ساده و پیش پا افتاده فقط اکتفا نکنند، سطح معلومات خودتان در معارف الهی را بالا ببرید، عمر کوتاه است و مطلب زیاد و فرصت عمل را نباید از دست داد. نباید خودتان را عادت بدهید که مطالب تکراری و غیرکاربردی بشنوید. حتی از گویندگان مطالبه کنید که مطالعه کنند و مطالب دقیق را برای شما بگویند.
اما به هر تقدیر برای اینکه شبهه برطرف شود، لازم دانستم که مطلب را دوباره اما خلاصه عرض می کنم. متاسفانه هنوز هم این فریضه مهجور است با این فهم های حداقلی که از آن هست. وقتی برترین فریضه است. وقتی دیگر فرائض در کنار او مثل آب دهان در دریاست. وقتی قوام بقیه واجبات به اوست، باید او را خوب فهمید و خوب عمل کرد. از صدر اول تا امروز مهجور است. اگر مهجور نبود امیرالمومنین خانه نشین نمی شد و بعد به او اتهام خلیفه کشی نمی زدند و بعد هم همسر و پسرانش را به شهادت نمیرساندند.
از مهجوریت این واجب همین بس که وقتی می گوییم با توضیحی که دادم و خواهم داد آمر باید عامل باشد. یک عده ای که دغدغه این را دارند که این واجب انجام شود و در جامعه کم رنگ نباشد و ترک نشود و همه مقید باشند، اعتراض می کنند که چرا عامل بودن را شرط می دانید با این شرط دیگر کسی اقدام به این واجب نمی کند و از طرف دیگر عده ا ی راحت طلب و از انجام واجبات و تکالیف الهی دررو می گویند؛ خب ما چون خودمان عامل نیستیم پس بی خیال و رها می کنند و از سر خود تکلیف را باز می کنند. گروه اول اعتراض می کنند که آقا اینطور که گفتی نیست و گروه دوم تشکر می کنند که آقا تکلیف را از ما برداشتی. در حالی که هر دو گروه اصلاً به حرف گوینده و مقدمات و مؤخراتی که بیان کرد توجه نکردند و هر کس از ظن خود شد یار من.
حالا کوتاه عرض می کنم؛ غالبا فقها و مراجع براى این فریضه چهار شرط را مطرح می کنند: الف) شناختن معروف و منکر. عرض کردم در روایات متعدد آمده است که آمر و ناهی باید معروف و منکر را بشناسند و این شرطی مهم و از ضروریات اجرای این واجب است و خیلی افراد فکر میکنند اینکه راحت است و معلوم است در حالی که مواردی پیش می آید که به راحتی نمی شود فهمید که چه چیز منکر است و جای آنها عوض می شود. امیرالمومنین علیه السلام از این عده افراد به خدا پناه می برد. «الْمَعْرُوفُ فِیهِمْ مَا عَرَفُوا وَ الْمُنْکَرُ عِنْدَهُمْ مَا أَنْکَرُوا» نیکى در نظرشان همان است که مىپندارند، و زشتىها همان است که آنها منکرند. یعنی به معروف و منکر جاهل هستند و معیار را فهم خودشان قرار داده اند.
نکته ای که اینجا باید مورد توجه جدی باشد این است که امر و نهی در امور قطعی و مسلم دینی واجب است، در شبهات واجب نیست و مسائل فنی و دقیق را نمی شود در خطبه ها بیان کرد؛ من عصاره بحث را عرض میکنم. و در اصل مطلب که معروف و منکر باید مسلم و قطعی باشد اختلافی بین مجتهدان و مراجع نیست.اما موارد اختلافی بین مجتهدان هست، که خب مقلدین متفاوت عمل خواهند کرد و هر دو هم دارند به فتوا عمل میکنند؛ آیا اینجا می شود امر به معروف و نهی از منکر کرد؟ خیر؛ چون معروف او چیزی است و معروف دیگری چیز دیگر. امر به معروف و نهی از منکر در مسلمات است فقط ؛ یعنی در جایی که هیچ کس در آن اختلافی ندارد.
ب) شرط بعدی، احتمال تأثیر است. که مفصل عرض کردم و حتی گفتم بعضی ها می گویند چون احتمال تاثیر نمی دهیم پس کاری نداریم و کنار می کشند که این هم خلاف است و باید تاثیرگذار امر و نهی کنند و فتوای حضرت امام را هم آوردیم که ایشان هر نوع احتمال عقلایى در باب تأثیر را براى وجوب امر به معروف کافى مى دانند و فرمودند: با ظن قوى به عدم تأثیر، وجوب آن ساقط نمى شود. یعنی منکری دارد انجام می شود و شما هم احتمال بسیار قوی میدهی که اگر بگویی تاثیری ندارد ولی این واجب اینجا ساقط نمی شود. میبینید که همه اصرار دارند که این واجب باید انجام شود. لذا اگر یقین به عدم تاثیر داشت باید روش خودش را عوض کند نه اینکه واجب را رها کند.
ج) شرط بعدی؛ اصرار بر ادامه منکر و ترک معروف است که عرض کردیم و توضیح دادیم.
د) شرط چهارم؛ اجرای واجب موجب مفسده نباشد. که در این جا هم مطالبی عرض شد که بالاخره احتمال ضرر و خسارت در همه جا هست و این شرط نباید مانع از امر و نهی باشد. این چهار شرط مسلم و همه فقها بیان کرده اند و اختلافی در آن نیست.
اما مطلبی را عده ای از فقها بیان کرده اند که محل اختلاف است که آیا شرط هست یا شرط نیست که در جلسه قبل عرض شد که چون مطالب فنی دارد از حوصله خطبه خارج است و فقط عصاره آن گفته می شود. و آن پایبندى و عامل بودن آمر و ناهى به امر و نهی خودش هست. که عرض کردم و تکرار می کنم که با توجه به ادله بحث قطعاً این از شروط واجب نیست. مرحوم شیخ بهایی نکاتی را میگوید، مرحوم صاحب جواهر جواب او را مفصل میدهد؛ مباحث فنی و علمی دارد؛ اما عصاره مطلب این است که اینکه میگویند آمر باید عامل باشد، قطعا شرطیت ندارد. که اگر کسی خودش عامل نبود تکلیف امر و نهی از او ساقط شود و بگوید خوب چون عامل نیستم پس به من مربوط نیست. نه اینطور نیست.
اولا امر و نهی واجب توصلی هستند و قصد قربت هم نمیخواهند و ثانیاً بر همه مکلفین، امر به معروف و نهی از منکر واجب است ولو این مکلف، خودش منکر را مرتکب شود، باز باید نهی کند. یعنی بر شخص مکلف مثلاً در مورد فلان منکر دو چیز واجب است؛ اول اینکه خود ترک کند و دوم نگذارد دیگری انجام دهد و اگر خودش مرتکب شد یعنی یک واجب را ترک کرده اما واجب دوم که نباید بگذارد دیگری انجام دهد سرجایش هست.
اما نکته ای اینجا هست و نباید مورد غفلت قرار گیرد و آن تاثیرگذاری اجتماعی است. فقط بحث فقهی به تنهایی نیست. یک وقت بحث فقهی میکنیم که چه چیزی واجب است و چه چیزی حرام است، اما بعضی کارها بعد اجتماعی دارد، فقط فقهی تنها نیست مثل حجاب که هم بحث فقهی فردی دارد هم اجتماعی. یا نماز که هم بحث فردی دارد هم اجتماعی. نماز جمعه و جماعت ابعاد اجتماعی دارند. وقتی رسیدیم به مباحث اجتماعی، عامل بودن شرط وجوب نیست اما شرط تاثیر هست. یعنی واجب نیست که حتما آمر، عامل باشد؛ اما اگر بخواهد حرفش تاثیرگذار باشد، باید خودش اهل عمل باشد.
این مسئله تکلیف را ساقط نمیکند که بگوید چون عامل نیستم پس کنار بگذارم. مثلا شما زیاد شنیدید که امام علی علیه السلام فرمود: «لا صَلاهَ لِجارِ الْمَسْجِدِ اِلاّ فِى الْمَسْجِدِ» کسی که همسایه مسجد است اگر نمازش را در خانه بخواند نمازش قبول نیست. این شخص که نمیتواند بگوید حالا که نمازم قبول نیست پس اصلا نمیخوانم. اینطور که نیست؛ این شرط کمال نماز است نه شرط صحت نماز. در امر به معروف و نهی از منکر هم شرط وجوب این نیست که آمر باید عامل باشد اما شرط تاثیر عامل بودن آمر است.
یک وقت ما می خواهیم به تکلیف عمل کنیم و بگوئیم وظیفهای داشتیم و دیگر تمام شد و تکلیف ما با گفتن ساقط شد. یک وقت می گوئیم هدف از این واجب و فلسفه وجوب آن بسط و گسترش معروف و برچیده شدن منکر است که به آن تاثیر میگوئیم. اینجا دیگر بحث فقهی تنها نیست مباحث اجتماعی و تربیتی هم مطرح است. روزى کسى را نزد امیرالمومنین علیه السلام آوردند که دست به خود ارضایى زده بود. حضرت پس از آن که او را تعزیر کرد، دستور دادند از بیت المال، مخارج ازدواج او را بپردازند. اگر با مساله اینگونه ورود کردیم بدانیم ریشه منکر را خواهیم خشکاند اما تا آن روز تکلیف از کسی به اندازه نهی لسانی ساقط نیست تا حاکمیت هم به وظائفش در این باره عمل کند و جلوی منکری را که گرفتند در کنارش فضایی را هم ایجاد کنند.
بعض آیات قرآن و تعدادی از روایات این شرط را داخل می کند و می گوید نمی شود غیر متقی افراد را به تقوا دعوت کند، علیل نمی تواند برای مردم نسخه شفای همان مرض را بپیچد. و علی علیه السلام هم در نهج البلاغه فرمود خدا لعنت کند. و یا در تفسیر آیه ۳۷ سوره مبارکه نور که فرمود: «رِجالٌ لا تُلْهِیهِمْ تِجارَهٌ وَ لا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ» ؛ مردانى که تجارت و داد و ستد آنان را از یاد خدا غافل نمى سازد. به وصف الهی مى پردازد که مهمترین شاخصه آنان عالمان عامل هستند. یعنی هرچه می گویند خود عمل می کنند. عرض کردیم در عرف هم همینطور است، کسی که سیگار گوشه لب دارد، هرچه در مضرات سیگار بگوید و حتی سیگار را از دست کسی با قهر و غلبه بگیرد، باز نمی تواند مانع سیگار کشیدن طرف مقابل بشود.
به هر تقدیر ولو خود شخص منکراتی را انجام می دهد اما تکلیف امر به معروف و نهی از منکر از او ساقط نمی شود. یعنی بر مکلفین امر به معروف و نهی از منکر واجب است و لو آمر و ناهی عامل نباشند.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَالْعَصْرِ ﴿۱﴾ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿۲﴾ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿۳﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
اَلحَمدُالله رَبِّ‌العالَمینَ اَلصَّلاهُ وَالسَّلامُ عَلی سَیِّدِ الاَنبیاء وَ المُرسَلینَ اَبَالقاسِمِ مُحَمَّد
وَ صَلِّ عَلَی اَمیرِالمُؤمِنینَ عَلیِ بنِ اَبی طالِب وَ عَلَی فاطِمَهَ الزَّهرا سَیِّدَهِ نِساءِ العالَمینَ
وَ عَلَی الحَسَنِ وَ الحُسَینِ سَیِّدَی شَبابِ اَهلِ الجَنَّه وَ عَلَی عَلیِ بنِ الحُسَینِ وَ مُحَمَّدِ بنِ عَلی
وَ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّد وَ موسَی بنِ جَعفَرِ وَ عَلیِ بنِ موسی وَ مَحَمَّدِ بنِ عَلی وَ عَلی بنِ مُحَمَّد
وَالحَسَنِ بنِ عَلی وَ الخَلَفِ القائِم الحُجَّه حَجَجِکَ عَلی عِبادِک وَ اُمَنائِکَ فِی بِلادِکَ
خودم و همه ی شما نمازگزاران محترم را به رعایت و تقویت و تسدید تقوای الهی دعوت می کنم. اهل تقوا دلی صاف و خالی از کینه نسبت به دیگران دارند. مولانا امیرالمومنین علیه السلام در حکمت ۱۶۹ از حکم نهج البلاغه فرمودند: «اُحْصُدِ الشَّرَّ مِنْ صَدْرِ غَیْرِکَ بِقَلْعِهِ مِنْ صَدْرِکَ». با ریشه کن کردن بدى از سینه خود، آن را از سینه غیر خود درو کن. لفظ حصد را براى درو کردن و ریشه کن و نابود ساختن دشمن استعاره آورده است. چون دشمن مثل زراعت است که اگر آب و نور و خاک مناسب در اختیارش باشد رشد می کند و اگر نباشد خشک می شود و از بین می رود.
توضیح مطلب اینکه برای برادرت و کسی که به تو نزدیک است در درون خودت فکر بد نداشته باش. چون او هم همین حالت را نسبت به شما پیدا خواهد کرد. حال دل این گونه است که اگر در دل نسبت به کسی، صفا و صمیمیت داشته باشید، طرف مقابل خیلی زود متوجه حقیقت و نیت شما می شود و او هم با شما با صمیمیت برخورد می کند و اگر برعکس شد، بر عکس می شود. معنای دیگر هم گفته اند که مناسبت با بحث خطبه اول هم دارد که مقصود امام این است که دیگران را نهی نکن و پند نده مگر اینکه خودت نسبت به آنچه می گوئی منزه باشی.
۵ جمادی الاول مصادف با ۱۹ آذر ولادت بانویی است که در کسب کمالات و رسیدن به مقامات بلند معنوی، جایگاه رفیعی دارد وخود نیز دستگیری دارد. در این زمان انسان هایی مخلص با روح بلند و الهی برای دفاع از این حریم نورانی به مقامات بلند معنوی رسیدند و عرشی شدند. خدای تعالی بر درجات همه مدافعان حرم زینبی بخصوص حاج قاسم افزوده بگرداند.
شمارش فضائل و بیان کرائم وجودی عقیله بنىهاشم، نائبه الزهرا، کعبه الرزیا، ام المصائب، زینب کبرى علیهاالسلام سخت است و فرصت زیاد می طلبد. یکی از ویژگىهاى مهم حضرت زینب که در تمام زندگی او نمود داشت، علاوه بر حمایت جدی در همه عرصه ها، تبعیت محض در رفتار و گفتار از اوامر ولایت امام عصر خودش بود. که جای بحث فراوان دارد.
حضرت زینب با بصیرت کم نظیرش، اطاعت از امام را به عنوان محور هدایت و ثبات جامعه معرفى مىکرد؛ در خطابه کوفه، به عنوان یکی از مسائل اجتماعی اسلام به مسأله هدایت و رهبرى جامعه توسط انسانهاى صالح و متعهد اشاره کرد و با صراحت نتایج پیروى نکردن از رهبران الهى را که هلاکت و بدبختى در آخرت و ذلت و خوارى در دنیاست را تبیین نمود.
این روحیه و این روش برای همه بشر بخصوص بانوان امروز جامعه ما باید الگو باشد در تبعیت از رهبر جامعه . یعنی باید به تذکراتی که درباره بانوان برای مصون ماندن از هجمه شدید دشمنان بیان فرمودند و آنچه برای مبارزه با نقشه های شوم بیگانگان برای به ضلالت کشیدن و گمراه کردن بانوان لازم است را دستور دادند، مو به مو انجام شود تا نتیجه قابل رویت باشد.
یکی دیگر از ویژگی های شخصیتی زینب کبری سلام الله علیها شجاعت مثال زدنی ایشان است. در زیارت نامه حضرت دارد: «لَبْوَهُ الْهاشِمیه» یعنی شیر زن هاشمی. شیر زنی که با تزکیه نفس و تربیت در مکتب اهل بیت علیهم السلام چنان توانمند شد و روح بلندی پیدا کرد که نه تنها از هیچ زورگوی جبار ظالمی ترس نداشت بلکه در برابر حوادث تلخ و شیرینی که در دوران زندگی شریفش پیش آمد صبوری کرد و همه چیز را چون از طرف خدای جمیل می دانست جمیل می دید.
ذوات مقدسه اهل بیت علیهم السلام محور سکون و آرامش عالم هستند. لنگر عالم هستند چون مظهر ذکر الهی هستند که در روایت دارد که فرمودند: «نَحْنُ ذِکْرُ اللَّهِ» و ذکر خدا مایه آرامش و طمائنینه است. یکی از مصادیق روشن این آرامش شریکه الحسین، زینب سلام الله علیها است. لذا روز ولادتش را روز پرستار نامیدند تا با بهره گیری از این الگوی تربیتی موفق بتوانند پرستارانی با نصاب لازم تربیت کنند. شخصیتی که توانست هم خود و هم اطرافیانش را در داغ های سنگین و مشکلات سخت روحی و روانی مدیریت کند و در عین حال در انجام وظائفش مضطرب نشود و کوتاهی نکند و از اصول دست نکشد و با اقتدار در مقابل ستمگران بایستد.
حرف از پرستاری شد لازم است عرض کنم؛ یکی از عوامل مهم در بهبودی سریع بیماران این است که روحیه خود را از دست ندهند و بیماری را آخر کار خود ندانند. در بین افرادی که می توانند به آرامش روحی بیمار کمک جدی بکنند و روحیه اش را بالا ببرند، پرستاران هستند. پرستاری که خود شاید ده ها مشکل دارد اما با عشق و علاقه و وجدان کاری، اقدام به مراقبت و نگهداری از بیماران می کند و با محبت و مهربانی حرف ها و درد دل ها را می شنود و به موقع اقدامات لازم را انجام می دهد، جا دارد که از او تقدیر کرد و خدا قوت گفت. و اگر پرستار در حین کار و مشغول خدمت بودن، نیت خود را خالص و الهی کند یعنی فقط برای این نباشد که ساعت کاری را پر و رفع تکلیف کند، مدت تلاش او، برایش عبادتی بزرگ ثبت می شود.
جا دارد که بنده بار دیگر از مجموعه پزشکی و کادر درمان و به خصوص پرستاران عزیز که در این دوران کرونائی، جلوات به یاد ماندنی فراوانی از خود به یادگار گذاشتند و شهدائی هم تقدیم کردند که هرگز از ذاکره ملت بیرون نخواهد رفت، تبریک و خدا قوت عرض می کنم. البته حضرت آقا مطالبی را راجع به خدمت رسانی و مشکلات معیشتی پرستاران بیان فرمودند که نباید مورد غفلت قرار گیرد.
نکته ای هم راجع به مذاکرات عرض کنم و آن این که در این دوره نه آمریکا و نه کشورهای اروپائی کاری با اصل مذاکره ندارند و دنبال حواشی هستند. ایران روی مواضع خود از جمله رفع تحریم های ظالمانه مغایر با برجام به همراه تضمین های لازم ایستاده است که اگر مورد پذیرش قرار گیرد بر راستی آزمائی اقدامات هم اصرار دارد. یعنی این سه مورد جزو اصول اولیه است؛ رفع تحریم ها بالمره، تضمین هایی که لازم است و بعد راستی آزمایی و همین مقاومت بر خواسته ها اروپا را منفعل و به اختلاف شدید انداخته و آمریکا را عصبانی کرده است. این که آمریکا از ما عصبانی است باعث افتخار است و این کلام همیشه زنده مرحوم شهید آیت الله بهشتی را به یاد می آورد که از ما عصبانی باش و از این عصبانیت بمیر.
در بعض مقالات آمریکائی توصیه هائی به آمریکا می شود که آمریکا برخی از تحریمها را تخفیف دهد. مقداری از پولهای ایران را آزاد کند و محدودیت فروش نفت را تقلیل دهد در قبال آن، ایران، غنیسازی با درصد بالا را متوقف کند و به اقدامات به اصطلاح شفافساز آژانس! در همه زمینهها تن دهد. این هم بازی ای است برای عقب کشیدن ایران از مسیر صحیحی که شروع کرده است
خود آمریکائی ها هم روی طرح توافق موقت که بحث انحرافی و طرحی غیر جامع در رفع همه تحریم هاست اصرار دارند چون اصلا اعتقادی به برجام و حل مساله ندارند و دنبال امتیازگیری هستند. مسیری که تیم مذاکره کنندگان می روند تا اینجا درست است و خدا قوت می گوئیم ان شاءالله با همین روش جلو بروند تا نتایج مطلوب برای ملت حاصل شود.
۱۹ آذر سالگشت تشکیل شورای عالی انقلاب فرهنگی به دستور حضرت امام در سال ۱۳۶۳ است. مسائل فرهنگی یکی از مهمترین مسائل هر جامعهای است. و عوامل مختلفی نظیر دین، اعتقادات و باورها در شکل گیری و تداوم فرهنگ ها تأثیرگذار است. حضرت آقا در بیانی فرمودند: مسأله فرهنگ از مسائل اقتصادی مهمتر است، از مسائل سیاسی مهمتر است. فرهنگ چیست؟ فرهنگ عبارت است از آن درک، برداشت، فهم، اعتقاد و باور انسانها و روحیات و خلقیات آنها در زندگی؛ آنهائی است که انسان را به کار وادار میکند. یعنی فرهنگ بیاید اقتصاد درست میشود، فرهنگ بیاید سیاست درست می شود.
بیان دیگری دارند که همه کارهائی که در کشور صورت می گیرد باید پیوست فرهنگی داشته باشد. خب این مطلب بسیار مهمی است؛ بعضا کارهایی میکنند که فرهنگی است اما همان کار فرهنگی پیوست فرهنگی ندارد یعنی ضد فرهنگ است متاسفانه. موسساتی را که میسازند، شرکتهایی را که درست میکنند، حتی پل که میزنند یا گاهی فروشگاه که میزنند، اینها باید پیوست فرهنگی داشته باشد که بیشتر اوقات مورد غفلت است. فرمودند: گاهی اوقات انسان در یک کاری وارد میشود، یک کار اقتصادی انجام میدهد، (اما) لوازم آن و تبعات فرهنگی آن را توجه ندارد. بله، کار کار بزرگی است؛ کار اقتصادی بزرگی است، منتها بر آن مترتب میشود لوازمی و تبعاتی که برای کشور ضرر دارد؛ فرهنگ اینجوری است. باید در همه مسائل، آن نکته فرهنگی را در نظر داشت و نگذاریم که این از یاد برود.
نکته دیگر را در دیدار با هیئت دولت فرمودند: در مسئله فرهنگ و رسانه، به گمان بنده، ساختار فرهنگی کشور نیاز به یک بازسازی انقلابی دارد. (پس به وضعیت فرهنگ حتما باید دقت کرد که حتی همه مسائل پیوست داشته باشد، از این طرف میبینیم که در ساختار مشکل داریم. گاهی جلسات اینطور است که ببینند جلسه بعدی کی باشد!) ما مشکل داریم در ساختار فرهنگی کشور؛ و یک حرکت انقلابی لازم است. البتّه حرکت انقلابی، یعنی خردمندانه و عاقلانه. معنای انقلابی بودن، بیهوا حرکت کردن و بیحساب حرکت کردن نیست.
در حکم اخیرشان به شورای عالی انقلاب فرهنگی هم سرفصل های جدیدی را بیان فرمودند که باید مد نظر مسئولین فرهنگی کشور باشد. به مولفه های تمدن سازی به آرایش فرهنگی و امثال اینها اشاره کردند. و اینکه روح حاکم بر فرهنگباوری و فرهنگسازی در جامعه به محتوای انقلابی و متولیان انقلابی است. دو نکته مهم فرمودند؛ محتوا و متولی انقلابی که در حقیقت در تعبیر ایشان روح مهندسی فرهنگی به وجود محتوای انقلابی آن است؛ اگر ما بحث از مدیریت فرهنگی در کشور میکنیم که الان مدتی است این کار شروع شده و در استان خود ما هم شروع شده و کارهایی را دراین رابطه انجام دادیم که به مرور و به مناسبت اعلام خواهد شد، روح این مهندسی فرهنگی به محتوای انقلابی آن است که توسط مدیر انقلابی میتوانیم اجرائی کنیم. و الا محتوای انقلابی داشته باشیم اما دست آدمی بدهیم که بی حال است و روحیه جهادی و انقلابی ندارد، محتوا را دود میکند میرود هوا و و ازبین میبرد.
در چله دوم انقلاب باید به این مهم پرداخت و بازسازی ساختار فرهنگ مورد نظر رهبر معظم انقلاب بدون این دو محقق نمی شود. در این مقطع جامعه انقلابی علاوه بر قانون گذاری احتیاج به فرهنگ سازی دارد. لذا شورای عالی انقلاب فرهنگی باید غیر از قرارگاه سیاستگذاری، قرارگاه فرهنگسازی و قرارگاه آرایش فرهنگی باشد که در بیان رهبر معظم انقلاب بود.
بنابراین وقتی در این شورا نیروهای جوان و تازه نفس منصوب شدند یعنی باید شورا تغییر رویکرد بدهد و با نگاهی نو در مسیر تحول ساختاری و سازمانی دست از تصدی گری در قسمتی از امور فرهنگی بردارد و با نظارت دقیق و هوشمندانه به بخش های دیگر واگذار کند. و متصدیان و نخبگان و فعالان فرهنگی هم با احساس مسئولیت و اعتقاد عمیق مسیر فرهنگ سازی برای رسیدن به تمدن نوین اسلامی را فراهم کنند.
