با توجه به فرارسیدن ماه رمضان، ماه شناخت و بهره‌برداری فکرى و عملى از قرآن، حضرت آیت‌الله حسینی همدانی در ایام ماه مبارک رمضان هرروز به تفسیر و شرح یک آیه از کلام‌الله مجید می‌پردازند که قسمت بیست و یکم آن به شرح ذیل است:
آیات ۶۱ و ۶۲ سوره شعراء
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَکُونَ ﴿۶١﴾ قَالَ کَلَّا ۖ إِنَّ مَعِیَ رَبِّی سَیَهْدِینِ ﴿۶٢﴾
ترجمه فارسی آیات
به نام خداوند بخشنده مهربان
چون دو لشکر روبرو شدند اصحاب موسی گفتند: اینک به دست فرعونیان خواهیم افتاد. ﴿۶١﴾ موسی گفت: هرگز چنین نیست که خدا با من است و مرا به‌یقین راهنمایی خواهد کرد. ﴿۶٢﴾
تفسیر آیات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
اَلحَمدُالله رَبِّ‌العالَمینَ.
آیه‌ی ۶۱ و ۶۲ از سوره‌ی مبارکه‌ی شعراء. دو آیه‌ی شریفه جریان حضرت موسی و اصحابش را وقتی با دریا روبه‌رو شدند و از پشت سر هم سپاه فرعون آن‌ها را تعقیب می‌کرد و ترسیده بودند که آن سپاه به آن‌ها برسد، این را بیان می‌کند اما حضرت موسی با آرامش کامل و محکم فرمودند هرگز به ما نمی‌رسند چون خدای عالم که تمام هستی در ید قدرت اوست با من است، «إِنَّ مَعِیَ رَبِّی».
خداوند ناصر و حافظ هست، جایی که راه‌های طبیعی بسته بود و باید خرق عادتی صورت می‌گرفت تا نجات پیدا کنند؛ البته برای آرامش اصحابش حضرت موسی فرمود «إِنَّ مَعِیَ رَبِّی» این معیت و همراهی، معیت خاصی است که معیت و همراهی لطف و رحمت است نه به معنای معیت مطلق و قیومی.
معیت قیومی را خدای تعالی به همه‌ی موجودات دارد «مع کل شی» با همه‌ی موجودات هست اما این‌که در آیه‌ی شریفه فرموده برای افراد خاص هست؛ رحمت است، لطف است؛ این‌همانی است که خداوند با اهل تقوا و پرهیزکاران دارد که «وَاعلَموا أَنَّ اللَّهَ مَعَ المُتَّقینَ» این معیت همان معیتی است که خدای تعالی با محسنین و نیکوکاران دارد «وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ المُحسِنینَ» این همان معیتی است که خداوند با صابران دارد «إِنَّ اللّه مَعَ الصَّابِرِینَ» این معیت، معیت مهر است، معیت لطف است، معیت رحمت است؛ خیلی ویژه و خاص است.
یکی از عالی‌ترین جلوه‌های این معیت آن زمانی بود که رسول خدا و همراهش در غار نزدیک به مرگ بودند در همان آغاز هجرت که همراه حضرت ترسیده بود؛ حضرت او را آرام کرد، «لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا» البته خیلی دقیق است این آیه و آیات دیگر، توجه دارید که حضرت موسی (علی نبینا و اله و علیه‌السلام) فرمود «إِنَّ مَعِیَ رَبِّی» اول خودش را گرفت بعد خدا را مطرح کرد، «مَعِیَ»، «رَبِّی» ولی در کلام و بیان رسول خدا اول خداست «إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا» که حکایت از مقام بلند توحیدی رسول خدا دارد.
خداوند تبارک‌وتعالی همه‌ی ما را از موحدان قرار دهد و معیت با رسول و اولاد پیغمبر را روزی همه‌ی ما بگرداند.
واَلحَمدُالله رَبِّ‌العالَمینَ.
