اعتقاد به معاد، مهم ترین عامل حرکت انسان برای جهاد در راه خدا

نماینده ولی‌فقیه در استان البرز در مراسم هشتمین شب عزای اباعبدالله الحسین (ع) که در مصلی کرج برگزار شد به ادامه طرح بحث سبک زندگی امام حسین (ع) در واقعه عاشورا پرداختند.

آیت‌الله سید محمدمهدی حسینی همدانی بیان داشتند: یکی از مسائل مهم در مورد نحوه‌ی زندگی انسان در هر دین و فرقه‌ای نوع تعریف آن دین و مکتب از جایگاه و موقعیت انسان در نظام عالم است؛ اسلام انسان را صاحب جسم و روح می‌داند و حقیقت انسان را متعلق به روح او می‌داند که حیات ابدی دارد و با مرگ از بین نرفته بلکه از کالبدی به کالبد دیگر منتقل می‌شود که موافق با نشئه‌ی آخرت است.

ایشان با اشاره به نقش همانند توحید و معاد در تنظیم تصمیم‌گیری‌ها و به‌طورکلی سبک زندگی فرد، اظهار داشتند: کسی که زندگی را محدود به همین حیات دنیایی می‌داند در مقایسه با کسی که معاد باور است، رفتار متفاوتی دارد.

ایشان ادامه دادند: در آیات و روایات هم اشارات متعددی به مسئله معاد و مرگ شده است و بیش از یک‌ششم آیات قرآن درباره‌ی این موضوعات سخن گفته‌اند؛ نکته مهم در تمام این مطالب این است که هیچ‌کدام از مرگ به‌عنوان پایان سیر حیات انسان سخن نگفته‌اند و مرگ را انتقال از قالب دنیایی به کالبد آخرتی می‌دانند.

امام‌جمعه کرج با اشاره به اینکه انسان دارای خلقت ابدی است، خاطرنشان ساختند: مسئله مرگ، مسئله فنا نیست، بلکه توفی است و درواقع باید به‌جای واژه فوت، از وفات استفاده نمود.

ایشان بابیان اینکه ایمان آوردن به این مسئله در تصمیم‌گیری‌های انسان نمود می‌یابد، تأکید کردند: اگر فهمیدیم این دنیا پل است و باید از آن گذشته و به‌سوی حیات اخروی خود حرکت کنیم و اگر دانستیم که آخرت ما سفره‌ای است که باید از دنیا برایش باروبنه فراهم کنیم، مفهوم این سخن کودکی ۱۳ ساله که “مرگ در راه حق برای من از عسل شیرین‌تر است” برای ما روشن می‌شود.

ایشان افزودند: اگر باور صحیحی از روی اعتقاد به مبدأ و معاد در انسان پدید آید حاضر است درراه این عقیده کشته شود و شعر معروف ” إنَّ الحَیاهَ عَقیدَهٌ و جِهادٌ ” از احمد شوقی، شاعر معروف مصری نیز دلالت بر همین مفهوم دارد.

استاد اخلاق حوزه‌ی علمیه استان البرز بابیان اینکه اعتقاد به معاد و جاودانه بودن، زندگی را در نظر انسان حقیر و کوچک می‌کند، اظهار داشتند: این شخص دنیا را وسیله و راه رسیدن به کمال قرار می‌دهد و چنین نگاهی باعث تصحیح رفتار فرد نسبت به خود، جامعه و خدا می‌شود.

ایشان افزودند: در مقابل، اگر کسی اعتقاد به اصالت دنیا پیدا کرد و از معاد غفلت نمود، هر کاری برای آبادی دنیای خود انجام می‌دهد و تمام جنایات و مفاسدی که در عالم اتفاق می‌افتند محصول همین نگرش دنیایی است.

آیت‌الله حسینی همدانی اعتقاد به معاد را مهم‌ترین عامل حرکت انسان برای جهاد درراه خدا دانسته و افزودند: می‌بینیم که صحبت‌ها و گفتگوها و رجزخوانی‌های یاران اباعبدالله (ع) در میدان کربلا، همه بازتاب نگرش توحیدی و معاد محور آن‌هاست و همین باور صفوف لشگر چندین هزارنفری دشمن را برای مجاهد فی سبیل الله ممکن می‌کند؛ در جریانات امروز کشور نیز همین مسئله به‌وضوح نمایان است و مشاهده می‌کنید که وقتی عده‌ای باور قلبی به مبدأ و معاد ندارند، چطور در مقابله با تهدیدها و رجزخوانی‌های دشمن به لرزه افتاده و ساز تسلیم و کرنش می‌زنند.

ایشان با اشاره به سخنان امام حسین (ع) در شب عاشورا، این بیانات را عبرت‌آموز دانسته و اظهار داشتند: در بیانی از حضرت می‌خوانیم که “بدانید شیرینی و تلخی این دنیا خواب‌وخیالی است و بیداری، در آخرت است؛ رستگار کسی است که در آخرت به فلاح رسید و بدبخت شخصی است که در آخرت به شقاوت دچار شود.”

ایشان افزودند: حسین (ع) وقتی نیروهایش را به میدان می‌فرستد معاد را به آن‌ها یادآوری می‌کند و جلوه‌این توصیه‌ها در رجزخوانی‌های اصحاب، درواقع اتمام‌حجتی برای دشمن و درس توحید و خداباوری برای آن‌ها، حتی در میدان جنگ است که البته از حجت خدا جز این نیز انتظاری نمی‌رود که درهرحال به دنبال هدایت و راهنمایی بندگان باشد.

استاد درس خارج حوزه علمیه‌ی البرز بابیان اینکه شکر و حمد الهی برای نعمت شهادت در رکاب اباعبدالله (ع) نشانگر سبک زندگی آخرت محور یاران ایشان بود، یادآور گردیدند: در دوران دفاع مقدس نیز جلوه‌ای از این شهادت‌طلبی را در بین جوانان انقلابی جبهه‌ها دیدیم که در حال شهادت، توصیه به یاری امام (ره) می‌کردند و آخرین آرزوی خود را دیدار ایشان می‌دانستند؛ خود را بر روی مین و سیم‌خاردار انداختن‌ها برای عبور سایرین و حفظ جان دیگران در این جبهه‌ها حاصل کدام تفکر و باور بود؟ نه اینکه این رفتار نتیجه‌ی همان باور توحیدی و معاد محور است؟

ایشان رسیدن به این درجه و مقام را نیز محدود به افراد اندکی از جامعه دانسته و بیان داشتند: هرکسی توان رسیدن به این مقام و حرکت در این مسیر را ندارد؛ در ابتدای قیام امام (ع)، تعداد یاران ایشان بالغ‌بر هزار نفر بود ولی پس‌ازاینکه از عاقبت کار آگاه شدند به‌مرور از اطراف حضرت پراکنده شدند و درنهایت ۷۲ تن تشکیل‌دهنده‌ی سپاه حضرت بود.

آیت‌الله حسینی همدانی ادامه دادند: در مسیر اباعبدالله (ع) مقداری خوابیدند و پس از بیدار شدن ” إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَیْهِ رَاجِعونَ ” گفتند؛ جناب علی‌اکبر (ع) از ایشان علت را جویا شدند و حضرت در پاسخ فرمودند “منادی ندا داد که مرگ به دنبال این کاروان درحرکت است” و علی‌اکبر (ع) پاسخ دادند “اگر ما بر حق هستیم پس چه باکی از مرگ؟!”؛ این سخنان روحیه‌ی شهادت‌طلبی و توحیدی یاران امام را نشان می‌دهد و مواردی ازاین‌دست در تاریخ کربلا بسیار است.

نماینده ولی‌فقیه در استان البرز در پایان خاطرنشان ساختند: زندگی اباعبدالله الحسین (ع) سراسر درس عزت و ازجان‌گذشتگی در مسیر گسترش حق و برپایی عدالت است؛ حتی وقتی حضرت وارد کربلا شدند، با مال شخصی خود آن منطقه را از مالکان آن خریدند تا در زمین دیگران نباشند.

ایشان تأکید کردند: سخنرانان و مداحان مراقب باشند در اشعار و سخنان خود تصویر عزتمندانه و باشکوه اباعبدالله (ع) و یارانشان در واقعه کربلا را مخدوش نکنند؛ طرح مسائلی مانند خواستن آب برای کودک صغیر حضرت و مسائلی ازاین‌دست، برای اتمام‌حجت با لشکر دشمن و هدایت آن‌ها –حتی در آخرین دقایق عمر حضرت- و نشان دادن عمق خباثت و پلیدی آن‌ها بود.

ایشان افزودند: در تمام مکاتب و فرهنگ‌ها درخواست آب عملی معقول و منطقی است، درصورتی‌که نان خواستن نشان ضعف و ذلت انسان است و در سخنان هیچ‌یک از اصحاب یا زنان و کودکان اسیر کربلا نه‌تنها درخواست نان از دشمن و دیگران نمی‌بینیم بلکه با رد کردن و باز پس دادن غذاهایی که مردم در قالب صدقه به اسرا می‌دادند، از سوی حضرت زینب (س) مواجه می‌شویم که خود دلیلی بر این گفتار است.