با توجه به فرارسیدن ماه رمضان، ماه شناخت و بهره‌برداری فکرى و عملى از قرآن، حضرت آیت‌الله حسینی همدانی در ایام ماه مبارک رمضان هرروز به تفسیر و شرح یک آیه از کلام‌الله مجید می‌پردازند که قسمت چهاردهم آن به شرح ذیل است:
آیه ۶۱ سوره فرقان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
تَبَارَکَ الَّذِی جَعَلَ فِی السَّمَاءِ بُرُوجًا وَجَعَلَ فِیهَا سِرَاجًا وَقَمَرًا مُنِیرًا
ترجمه فارسی آیه
به نام خداوند بخشنده مهربان
بزرگوار آن خدایی که در آسمان برج‌ها مقرر داشت و در آن چراغ روشن خورشید و ماه تابان را روشن ساخت.
تفسیر آیه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
اَلحَمدُالله رَبِّ‌العالَمینَ.
آیه‌ی شصت و یکم از سوره‌ی مبارکه‌ی فرقان. رسول خدا را قرآن کریم سراج منیر می‌داند که راه را به‌روشنی نشان می‌دهد؛ سراج به معنای چراغ است. صراط مستقیم دین را سراج روشن می‌کند و به روندگان ارائه می‌دهد؛ همان‌طوری که خود قرآن کریم هم منیر است؛ «والْکِتَابِ الْمُنِیرِ» در آیه‌ی صد و هشتاد و چهارم از سوره‌ی مبارکه‌ی آل‌عمران این مفهوم و این معنا آمده تا به ما این را بفهماند که وصف منیر هم برای قرآن و هم برای عترت باهم به‌کاررفته است.
ظاهر آیه‌ی شریفه به یک امر طبیعی که در عالم وجود دارد، همه می‌بینند اشاره‌کرده و او را هم مبارک دانسته؛ «تَبَارَکَ الَّذِی جَعَلَ فِی السَّمَاءِ بُرُوجًا» که خدای تعالی در آسمان، ستارگان را قرار داده و البته دوتای آن‌ها را که همان خورشید و ماه می‌باشند بسیار نورانی هستند؛ راه را قشنگ‌تر نشان می‌دهند اما مفهوم دقیق‌تر و باطنی او این است که در حقیقت اشاره می‌کند، انبیای الهی برای هدایت بشر و رساندن انسان‌ها به کمالات لازمشان مثل خورشید و ماه به‌روشنی راه را نشان می‌دهند لذا باید در مسیر قرآن و عترت حرکت کرد که روشن‌کننده‌ی راه و مسیر هستند.
خدای تعالی در هیچ حالی دست ما را از قرآن و عترت کوتاه نفرماید.
واَلحَمدُالله رَبِّ‌العالَمینَ.
