با توجه به فرارسیدن ماه رمضان، ماه شناخت و بهره‌برداری فکرى و عملى از قرآن، حضرت آیت‌الله حسینی همدانی در ایام ماه مبارک رمضان هرروز به تفسیر و شرح یک آیه از کلام‌الله مجید می‌پردازند که قسمت نهم آن به شرح ذیل است:
آیه ۸۷ سوره یوسف
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
یَا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَأَخِیهِ وَلَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ ۖ إِنَّهُ لَا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ
ترجمه فارسی آیه
به نام خداوند بخشنده مهربان
ای فرزندان من، بروید (به ملک مصر) و از حال یوسف و برادرش تحقیق کرده و جویا شوید و از رحمت خدا نومید مباشید که هرگز جز کافران هیچ‌کس از رحمت خدا نومید نیست.
تفسیر آیه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
اَلحَمدُالله رَبِّ‌العالَمینَ.
یکی از رذایلِ روحی و اخلاقی و گناهان کبیره یأس و ناامیدی از رحمت خداست که به‌شدت مورد مذمت قرارگرفته و نهی شده؛ نظیر آیه‌ی هشتاد و هفتم از سوره‌ی مبارکه‌ی یوسف که آیه‌ی موردبحث ماست.
یأس را علامت و نشانه‌ی کفر دانستند؛ کسی که مأیوس است، نعوذبالله قدرت خدا را تمام‌شده فرض کرده یا خیال می‌کند که خدای تعالی عالمِ به همه‌ی مایحتاج و آن مسائلی که موردنیاز آن شخص هست، نیست یا اینکه نعوذبالله خدای تعالی بخل دارد از اینکه به بنده‌اش نظر لطفی داشته باشد؛ در مقابل اگر کسی هم خودش را از مکرِ الهی در امان بداند او هم مرتکب گناه کبیره شده یعنی نه باید مأیوس بود؛ نه انسان خودش را در یک امنیت کاملی ببیند.
مولای ما امیرالمؤمنین سلام‌الله‌علیه فرمودند: «از بزرگ‌ترین کَبَائِر ایمن و غافل بودن از مکر خدا؛ مأیوس شدن از گشایش خدا و ناامیدی از رحمت خداست» و البته کسی که به رحمت الهی امیدوار است قطعاً اهل اطاعت و بندگی و عمل است.
خدای تعالی هرگز ما را از رحمت خودش مأیوس مگرداند و ما هرگز جز مأیوسان از رحمت الهی نباشیم.
واَلحَمدُالله رَبِّ‌العالَمینَ.
