عشق همه فرق اسلامی به رسول خدا، بزرگ‌ترین سرمایه برای بی‌اثر کردن توطئه‌های دشمنان است

متن کامل خطبه نماز جمعه ۱۴۰۳/۰۶/۳۰

استان البرز، شهرستان کرج

توسط آیت الله حسینی همدانی

بِسمِ الله الرَّحمَنِ الرِّحیمِ

اَلحَمدُالله رَبِّ العالَمینَ وَالصَّلاهُ وَالسَّلامُ عَلی سَیِّدِ الاَنبیاء وَ المُرسَلینَ

اَلعَبدِ المُوَیَّد وَالرَّسولِ المُسَدَّد اَباالقاسِمِ المُصطَفی مُحَمَّد

وَ عَلی آلِه الطَّیِبینَ الطّاهِرینَ المَعصُومِینَ سِیَّما بَقِیَّهِ اللهِ الاَعظَم فِی الاَرَضِینَ

وَاللَعنَهُ الدّائِمَه عَلی اَعدائِهِم اَجمَعینَ مِنَ الآنِ اِلَی قیامِ یَومِ الدّین

بندگان خدا اوصیکم و نفسی بتقوی الله و طاعته. اهل تقوا فرصت‌ها را غنیمت می‌شمارند و از دعا غافل نیستند. خب در این چند هفته بحث ما درباره گزارشی بود که رسول خدا از سفر معراج خود و دیداری که از جهنم و بهشت داشتند دادند و آنچه از نوشته‌های روی درب‌های بهشت و جهنم بود را فرمودند. مطالب و معارف زیادی، ۵۳ مورد حیاتی در این نوشته‌ها به ما تذکر داده شد که اگر رعایت کنیم برای دنیا و آخرت ما مفید است.

رسیدیم به آخرین نوشته بر روی آخرین درب جهنم که: «وَادْعُوا اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ قَبْلَ اَنْ تَرِدُوا عَلَیْهِ وَلاتَقْدِرُوا عَلَی ذلِکَ». خدای عزّ وجلّ را بخوانید قبل از آن‌که بر او وارد شوید [کنایه از مرگ] و نتوانید او را بخوانید. اینجا به دو جهت باید توجه کرد یکی دعا کردن و اهل دعا بودن و دیگری استفاده از وقت و فرصت‌هاست. مؤمن اصلاً اهل سوزاندن فرصت‌ها نیست و زمانی را از دست نمی‌دهد. تا زمانی که زنده است از فرصت حیات به بهترین نحو استفاده می‌کند.

شما می‌دانید هر کس به کمالی رسیده است، در این دنیا رسیده است. سعادت آخرت را هم باید در این دنیا تحصیل کرد. روایات مربوط به از دست ندادن فرصت فراوان است. رسول خدا فرمودند: هر کس دری از خیر به رویش باز شود، باید آن را غنیمت شمارد، زیرا که نمی‌داند آن در چه وقت برویش بسته می‌شود.

یا روایت معروف امیرالمؤمنین علیه‌السلام که فرمود: «اضاعه الفرصه غصه». از دست دادن فرصت مایه اندوه است. چون در آخرت می‌بیند که چه مقدار می‌توانسته در دنیا کار کند که آنجا بدردش می‌خورده و آن را از بین برده و حتی در امور دنیایی هم اگر کسی فرصت را غنیمت نشمارد در آینده غصه می‌خورد.

و در بیان دیگری امام صادق علیه‌السلام فرمودند: به هر کس فرصتی دست دهد و او به انتظار دست دادن فرصت کامل آن را تأخیر اندازد، روزگار همان فرصت را نیز از او برباید؛ زیرا کار ایام، ربودن است و شیوه زمان، از دست رفتن. ما خیلی غفلت می‌کنیم و اوقات خود را از دست می‌دهیم. درحالی‌که باید به بهترین شکل از این سرمایه استفاده کنیم و به بطالت نگذرانیم لااقل بندگی خدا را بکنیم.

امام سجاد علیه‌السلام در صحیفه از خدای تعالی طلب می‌کند: خدایا مرا در وقت‌های غفلت و بی‌خبری، برای یاد خودت هوشیار و بیدار کن و در روزگار فرصت و فراغت، به عبادت و بندگی بگمار. لذا رسول خدا دستور فرمودند که در حفظ عمر خود، بخیل‌تر از پول و ثروت خود باش؛ بنابراین مؤمن باید با برنامه‌ریزی دقیق کارهایش را بین ساعات شبانه‌روز که در اختیار دارد تقسیم کند و طبق برنامه عمل کند و اگر خللی به برنامه‌اش وارد شد آن را جبران کند.

اگر دقت کرده باشید انسان‌های موفق همه منظم و با برنامه بوده‌اند و اساساً زندگی فردی و اجتماعی بدون نظم و برنامه نتیجه مطلوب را ندارد. گاهی برنامه خوب است اما شخص اراده اجرا ندارد این هم فایده‌ای ندارد، اتفاقاً باید در اجرا دقیق بود. کارهای خداوند متعال همه‌اش منظم است و بر اساس قاعده تنظیم‌شده انجام می‌گیرد. در قرآن کریم فرموده است «انا کل شیء خلقناه بقدر». ما هر چیزی را به‌اندازه آفریدیم. ما هم باید خود را با همین نظام تنظیم کنیم تا زندگی مادی و معنوی ما به سامان باشد.

اینکه می‌گوییم برنامه‌ریزی یعنی هدفمند یعنی اهداف را مشخص کردن و بعد راه‌های رسیدن به آن را معین کردن و با استفاده از ابزار لازم طی مسیر کردن تا به نتیجه مطلوب رسیدن. تا می‌توانیم باید جلو عواملی که باعث از بین رفتن عمر می‌شود بایستیم مثل پرداختن به کارهای بیهوده و بی‌ثمر که نتیجه عقلائی مفید برای ما ندارد؛ و یا تأخیر انداختن در کارها. اگر کاری روی موازین بود و درست بود باید به‌سرعت انجام بگیرد تعلل و وقت‌کشی مضر و مخل است.

به این روایت توجه بفرمائید: راوی می‌گوید در مسجدالحرام یکی از دوستانم دو درهم از من قرض خواست. گفتم: پس از طواف خواهم داد. در حین طواف امام ‌صادق‌ علیه‌السلام را دیدم. حضرت دستش را به ‌جهت کمک خواستن روی شانۀ من گذاشت و هر دو به طواف پرداختیم. طواف من به پایان رسید، اما برای رعایت وضعیت جسمی امام ترجیح دادم به ایشان کمک کنم. دوستم که از من قرض خواسته بود، در کناری نشسته بود و به خیال اینکه من در قرض دادن به او مسامحه می‌‌کنم، هر دور که از مقابل او عبور می‌کردم، با دست به من اشاره می‌کرد. امام متوجه شد و پرسید: این مرد چه می‌خواهد؟ عرض کردم: او منتظر من است که طوافم تمام شود و به او دو درهم قرض بدهم. امام سریع دست از شانه‌ام برداشت و فرمود: مرا رها کن و برو حاجت او را برآور. وقتی بازگشتم، طواف امام تمام شده بود و با دوستانش صحبت می‌کرد. به من فرمود: اگر من برای برآوردن حاجت کسی شتاب کنم، بهتر است از آنکه هزار بنده را درراه خدا آزاد و هزار نفر را برای جهاد درراه خدا بسیج کنم.

خلاصه همه تلاش ما این باشد که فرصت‌ها را از دست ندهیم. حالا بر در هفتم جهنم نوشته یکی از آن فرصت‌ها که به شما می‌دهند فرصت دعاست و این تا وقتی است که در دنیا زندگی می‌کنید بعد از مرگ دیگر فرصتی برای دعا ندارید. بحث دعا هم که مفصل باید پرداخته شود. این بحث تمام تا رزق ما برای نوبت‌های بعد چه باشد. خداوند توفیق عمل به همه عنایت فرماید.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَالْعَصْرِ ﴿۱﴾ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿۲﴾ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿۳﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏

اَلحَمدُالله رَبِّالعالَمینَ اَلصَّلاهُ وَالسَّلامُ عَلی سَیِّدِ الاَنبیاء وَ المُرسَلینَ اَبَالقاسِمِ مُحَمَّد

وَ صَلِّ عَلَی اَمیرِالمُؤمِنینَ عَلیِ بنِ اَبی طالِب وَ عَلَی فاطِمَهَ الزَّهرا سَیِّدَهِ نِساءِ العالَمینَ

وَ عَلَی الحَسَنِ وَ الحُسَینِ سَیِّدَی شَبابِ اَهلِ الجَنَّه وَ عَلَی عَلیِ بنِ الحُسَینِ وَ مُحَمَّدِ بنِ عَلی

وَ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّد وَ موسَی بنِ جَعفَرِ وَ عَلیِ بنِ موسی وَ مَحَمَّدِ بنِ عَلی وَ عَلی بنِ مُحَمَّد

وَالحَسَنِ بنِ عَلی وَ الخَلَفِ القائِم الحُجَّه حَجَجِکَ عَلی عِبادِک وَ اُمَنائِکَ فِی بِلادِکَ

خودم و همه‌ی شما نمازگزاران محترم را به رعایت و تقویت و تسدید تقوای الهی دعوت می‌کنم. اهل تقوا ضمن استفاده از دنیا دل‌بستگی به آن ندارند. مولانا امیرالمؤمنین علیه‌السلام در حکمت ۲۹۵ از حکم نهج‌البلاغه فرمودند: «النَّاسُ اَبْنَاءُ الدُّنْیَا وَ لَا یُلَامُ الرَّجُلُ عَلَى حُبِّ اُمِّهِ». مردمان فرزندان دنیایند و کسی را به محبت مادرش ملامت نمی‌کنند. حضرت با استعاره آوردن کلمه ابناء برای مردم، کسانی که دل‌بستگی به دنیا دارند را مذمت کرده است.

امام علیه‌السلام به واقعیتی که کمتر به آن توجه می‌شود تذکر داده‌اند که انسان‌ها وابستگی شدید به دنیا دارند درست شبیه فرزند شیرخوار به مادرش؛ یعنی انسان تا این وابستگی را داری، راه کمال خودت را بسته‌ای بزرگ نمی‌شوی چطور بعد از مدتی باید بچه را از شیر گرفت تا غذا خور شود تو هم تا وقتی به دنیا وابسته هستی شیرخواری. خدای تعالی کمال معرفت را نصیب همه ما بگرداند.

ولادت باسعادت و پر خیروبرکت رسول مکرم اسلام و امام صادق علیهماالسلام را به شما تبریک عرض می‌کنم و امیدوارم همه ما از پیروان راستین رسول خدا و مکتب جعفری باشیم ان‌شاءالله. راجع به شناخت شخصیت رسول خدا و جایگاه بی‌بدیل آن حضرت در عالم خلقت به بیان خود حضرت غیر خدای تعالی و امیرالمؤمنین کسی نمی‌تواند سخن بگوید. اگر هم مطلبی گفته می‌شود، از قرآن است با فهم ناقصی که داریم و یا بیان اهل‌بیت علیهم‌السلام است.

رسول خدا محور وحدت امت اسلامی است در جلسه‌ای که چند روز قبل تعدادی از علماء اهل سنت در خدمت رهبر معظم انقلاب بودند ایشان تأکید بر وحدت امت اسلامی و امت واحده داشتند همان‌طور که قبلاً هم فرموده‌ بودند.

واقعاً عشق و ارادت به رسول خدا برای همه فرق اسلامی، بزرگ‌ترین سرمایه برای نزدیک شدن به هم و بی‌اثر کردن توطئه‌های دشمنان است. اگر همه فرق مسلمین این آیه شریفه را خوب درک کنند که « مَّن یُطِعِ ٱلرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ ٱللَّهَ…» نساء/۸۰؛ و در همین مسیر قدم بردارند قطعاً آیه ۹۲ سوره انبیاء محقق خواهد شد که «ان هذه امتکم امه واحده و انا ربکم فاعبدون».

اینجا بحث مفصل است که راه ایجاد امت واحده چیست؟ از چند جنبه می‌توان به آن توجه کرد. فرهنگی، سیاسی، اقتصادی. من فقط فهرست می‌کنم. یک بخش مهم راهکارهای مذهبی است. مثلاً با تربیت علماء و دانشمندانی که به مبانی مذاهب مختلف آشنا هستند زمینه از بین بردن شبهه‌ها را فراهم کردن. یا باید در مرحله عمل مسلمانان باهم نزدیک شوند تا از هم شناخت پیدا کنند و بفهمند که باید به دشمنان اجازه تفرقه‌افکنی ندهند.

یکی از راه‌های نزدیک شدن به هم گفتگوست. گفتگو با مناظره فرق دارد. در گفتگو کسی نمی‌خواهد بر دیگری غلبه کند فقط بیان مطلب برای روشنگری است چه کسی بپذیرد یا نپذیرد لذا در کم کردن اختلاف و افزایش وحدت مؤثر است. باید روی جنبه‌های عقلانی اسلام بیشتر گفتگو کرد که رسیدن به وحدت را سریع می‌کند.

بعض کارها هم سیاسی است. مثلاً نقش سازمان کنفرانس اسلامی باید در بین کشورهای اسلامی و دیگر کشورها پررنگ‌تر شود. این سازمان، باید قدرت داشته باشد جمعی از نیروهای مسلح کشورهای اسلامی را دورهم جمع کند و لشکری برای دفاع از سرزمین‌های مسلمین ستم دیده در اقصی نقاط جهان درست کند و هم بتواند از مرزهای عقیده حفاظت کند. یا تشکیلات قضائی شبیه دیوان لاهه داشته باشد تا اختلافات جوامع اسلامی را رفع‌ورجوع کند.

همان‌طور که باید رسانه‌ای برای جهان اسلام راه‌اندازی کند. اگر امت واحده شکل بگیرد به مسائلی مثل فلسطین و لبنان و یمن و… با طرح و برنامه مدون ورود می‌کند.

الان جهان اسلام نظام یکپارچه بانکی ندارد. گردشگری اسلامی ندارد و امثال این‌ها. وحدت جهان اسلام را باید آن‌قدر پراهمیت جلو برد که کسی نتواند آن را با روش‌های مختلف به خطر بیندازد. مثلا شیعه انگلیسی و سنی آمریکایی بتوانند این وحدت را به خطر بیندازند. نباید بتوانند ان کار را بکنند. باید تفرقه‌اندازی را جرم حساب کرد و مجرم را مجازات کرد.

نظام اسلامی همیشه در مسیر وحدت قدم برداشته و به فرموده رهبر انقلاب این مشی تاکتیکی نیست؛ و البته مستکبرین عالم این روش را نمی‌پسندند و در چند جهت دائماً تفرقه‌افکنی و ایجاد رعب و ترس می‌کنند. اول اصل دین را می‌زند و آن را خشن و یا افیون جامعه مطرح می‌کند بعد روی اسلام تکیه می‌کند و مردم را از اسلام می‌ترساند بعد در سطح جهان شیعه هراسی راه می‌اندازد بعد هم جهان را از ایران می‌ترساند.

خلاصه وحدت جهان اسلام تنها راه غلبه بر دشمنی‌هاست. که عرض کردم در عمل باید تحقق پیدا کند؛ تا آن تمدن نوین اسلامی که وعده‌اش داده می‌شود با اجتماع و وحدت همه مسلمین محقق شود.

۳۱ شهریور سالگشت حمله نظامی عراق به ایران و شروع طولانی‌ترین جنگ قرن بیستم و آغاز دفاع مقدس ۸ ساله که با مقاومت کم‌نظیر و صلابت مردم ایران برای همیشه ماندگار شد. دفاع مقدس یکی از نورانی‌ترین قسمت‌های تاریخ معاصر و انقلاب اسلامی است.

ولو خسارت‌های غیرقابل جبرانی برای ما داشت اما در حوزه‌های مختلف برای مردم درس داشت. شجاعت، مقاومت، ایثار، عزت، حماسه و استقلال و ده‌ها نمونه دیگر از این فضائل درس‌هایی بود که غیر از ایران به ملت‌های آزاده جهان برای مبارزه با استکبار دادند.

در این مبارزه مقدس ۸ ساله که ۳۰ کشور جهان به عراق انواع کمک‌های مالی، نظامی و تجاری می‌کردند. مثلاً امریکا در سال ۱۳۶۲، ۴۸ فروند بالگرد نظامی بل ۲۱۴ اس تی به عراق تحویل داد. این بالگردها را شاه قبل از انقلاب به کارخانه‌ تولیدکننده که متعلق به ایران بود و بعد انقلاب آمریکا مصادره کرده بود سفارش داده بود، اما بالگردها را به عراق فروخت.

در این دفاع نورانی ۴۸ هزار ارتشی، ۸۵ هزار بسیجی، بیش از ۳۳ هزار دانش‌آموز، بیش از ۳۵۰۰ دانشجو، ۳۳۱۷ روحانی، ۸۸ مسیحی، ۱۸ کلیمی و ۹ زرتشتی به شهادت رسیدند. قریب به ۲ هزار نفر غیر ایرانی هم در کنار رزمندگان ایران به دفاع از نظام اسلامی پرداختند.

یکی از مسائل مهمی که دوستان را به آن توجه می‌دهم این است که در این جنگ روایت‌ها که علیه ایران، استکبار جهانی راه انداخته که بخشی از جنگ نرم است، یکی از مهم‌ترین پروژه‌ها، تولید ضد روایت و تحریف حوادث و حقایق جنگ است تا به این وسیله بتوانند در مدت‌زمان مشخص، ارزش‌های دوران دفاع مقدس را آسیب بزنند و درنهایت این‌گونه القاء کنند که مطالب مربوط به جنگ ساخته جمهوری اسلامی است.

لذا درباره دوران دفاع مقدس جهاد تبیین لازم و قطعی است. مثلاً باید تبیین کرد که جنگ به هر دو ملت ایران و عراق توسط عامل استکبار در منطقه یعنی رژیم بعث و شخص صدام جنایتکار تحمیل شد. لذا باید حزب بعث و صدام حسین و امثال این‌ها را بیشتر روشن کرد.

یا مثلاً با بیان مختلف القاء می‌کنند چون مدیریت جنگ از روی احساس و غیرعقلانی بوده، خسارت‌های جنگ بیشتر از منافع آن بوده و اصلاً نمی‌گویند اگر احساسی بود پس چرا این تنها جنگ ایران بوده که تقریباً تمام دنیا با تمام تجهیزاتش، مستقیم و غیرمستقیم از آن حمایت ‌کرده و یک سانت از ایران کم نشده است.

یا با ادبیاتی خاص و تأکید بر بعد ملی‌گرائی و دفاع از وطن، جهات معنوی و هویتی را از بین می‌برند و القاء می‌کنند جنگ یک واکنش عادی بوده درحالی‌که تجلی ارزش‌های الهی و انقلابی و تحول بنیادی در انسان‌ها و توجه به ظرفیت‌های بی‌نظیر داخلی که در عرصه دفاع مقدس نمایان شد را نادیده می‌گیرند.

بااینکه ما در مقام دفاع از ارزش‌ها و دین و ناموس خود بودیم و حمله‌کننده اولیه نبودیم اما جوری القاء و تحریف می‌کنند کانّ ما متجاوز بودیم و باید پشیمان باشیم، در حالیکه کسی در دفاع از دین و ناموس پشیمان نمی‌شود. به‌علاوه جانبازان و خانواده معظم شهدا، اسوه‌های زنده ایستادگی درراه حفظ آرمان‌ها در عرصه حاضر هستند.

و موارد دیگر که این‌ها را نمونه آوردم که عزیزان روی تبیین این مسائل بیشتر کار کنند. شاید اگر دوستان بخشی از فعالیت را ببرند به سمت بررسی اسناد و خاطراتی که طرف مقابل از جنگ تهیه کرده‌ مفید باشد. خلاصه باید در مقابل جریان تحریف، همه ‌کسانی که توان تبلیغ و روایت دوران جنگ را دارند انگاره‌های غلط نسبت به حقانیت دفاع مقدس را تبیین کنند.

و یکی از جنبه‌های مغفول مانده که ان‌شاءالله جبران شود مسئله الگوسازی از بانوان و دخترانی است که مدافع دین و ارزش‌ها و سرزمین خود بودند در برابر هجمه زن زندگی آزادی که زنان کشور را از هویت می‌اندازد خواهد بود. البته درباره شهدا مدافع حرم و امنیت که ادامه مسیر جهاد و دفاع مقدس هستند باید بیشتر کار شود.

آمریکا با کمک‌های گزافی که به عراق کرد هدفش این بود که از صدور انقلاب ایران با این جنگ جلوگیری کند، اما نتوانست. امام در آن منشور مرقوم فرمودند: «هرروز ما در جنگ برکتی داشته‌ایم که در همه صحنه‌ها از آن بهره جسته‌ایم. ما انقلابمان را در جنگ به جهان صادر نموده‌ایم، ما مظلومیت خویش و ستم متجاوزان را در جنگ ثابت نموده‌ایم، ما در جنگ، پرده از چهره تزویر جهان خواران کنار زدیم».

همین تجربه موفق یعنی مقاومت مردم ایران با دستان خالی اما اعتقادی راسخ و پولادین، شد الگو؛ امید را در دل‌های آزاده جهان زنده کرد. گروه‌های مقاومت در منطقه برای مبارزه با مستکبران عزمشان جزم‌تر شد و تا امروز تا آنجا که توانسته‌اند بر پیکره استکبار ضربه زده‌اند و می‌بینید که این ضربات آن‌قدر مؤثر و مفید بوده که آنان را مجبور کرده همه مخفی‌کاری‌های خود را کنار بگذارند و چهره خبیث خود را بدون نقاب نشان بدهند و هرروز جنایت جدیدی را مرتکب شوند. نظیر ددمنشی که چند روز قبل راه انداختند و ترور جمعی نسبت بی‌گناهان راه انداختند و مردم مظلوم را در لبنان شهید و زخمی کردند.

اسرائیل با این عملیات تروریستی، عمداً قتل‌عام کرد و قوانین و خطوط قرمز در جنگ‌ را زیر پا گذاشت و رسماً اعلام کرد جنایت‌کار جنگی است؛ و امروز دیگر هیچ عذری از هیچ سازمانی در دنیا در قبال اسرائیل پلید پذیرفته نیست؛ و به فضل الهی برخلاف آنچه فکر می‌کردند اتحاد و انسجام آحاد مختلف مردم لبنان بیشتر شد. بیانات سید مقاومت بسیار دقیق و واقع‌بینانه و امیدآفرین بود با دقت مطالعه کنید.

 من هنوز معتقدم که کار اسرائیل را یمنی‌ها تمام خواهند کرد. یک موشک فرستادند و یک پهپاد؛ پر از پیام. پیام اصلی را با همین دو عملیات دادند. ان‌شاءالله در آینده هم موارد دیگری را خواهید دید.

ضمن عرض تبریک به همه معلمان و دانش آموزان و دانشجویان و طلاب گرامی به خاطر اول مهر و آغاز فصل تعلیم تربیت و گرامیداشت خاطره بزرگ شکستن حصر آبادان و درخواست علو درجه از خدای منان برای همه شهدا گران‌قدر به‌خصوص شهدا عملیات ثامن‌الائمه به خاطر بیان نکته‌ای از پرداختن به این موارد عبور می‌کنم.

مکرر عرض کرده‌ام یکی از کارهایی که خودم را موظف به انجام آن می‌دانم این است که اگر احیاناً در بیان و سخن گاه‌های عمومی توسط مسئولین محترم مطالبی برخلاف مبانی و ارزش‌ها و آرمان‌های انقلاب گفته شد که ممکن است باعث انحراف اذهان و تحریف و یا شبهه باشد، تبیین و روشنگری کنم که در دوره دولت اسبق معمولاً به‌ناچار مطالبی به دولت مردان عرض می‌شد.

اخیراً رئیس‌جمهور محترم با اصحاب رسانه نشستی داشتند و به سؤالات پاسخ دادند که مطالب مفید و پاسخ‌های قاطع و ارزشمندی را مطرح فرمودند؛ که جای تشکر دارد؛ اما چند جا به نظر کلام ایشان نقص داشت یا در بیان مطلب، منظورشان کامل انتقال پیدا نکرد که سؤال‌برانگیز و موردایراد واقع شد.

من به بعض آن‌ها اشاره می‌کنم و البته در خطبه فرصت بحث مفصل راجع به موضوعات مختلف نیست، فقط شواهدی از امامین انقلاب برای روشن شدن موضوع می‌آورم، چون در بیان ایشان به منویات رهبر معظم انقلاب تأکید می‌شود پس باید اگر اهتمام به منویات هست در مقام عمل تعارضی با خواسته‌های رهبری وجود نداشته باشد که مثلاً در به‌کارگیری افراد در مناصب مختلف این مهم قطعاً رعایت نشده است.

اولاً مواظب باشیم موقع دفاع از خود نباید دستگاه‌های رسمی نظام و حاکمیت را مثل شورای نگهبان و قوه قضائیه و نیروهای مسلح و امثال این‌ها را تضعیف کنیم.

اما بعض نکات مطرح‌شده مثل برادری با آمریکا. راجع به آمریکا اگر منظور برادری با ملت و مردم آمریکا باشد حرف درستی است و با مردم آمریکا قطعاً مشکلی وجود ندارد. آنچه محل بحث است سیاست‌ها و خوی استکباری آمریکاست که با این آمریکا هرگز برادر نمی‌شویم ما با این آمریکا به خاطر جنایاتی که تا امروز در حق ما و ملت‌های اسلامی کرده است هم برادر کشتگی داریم و هم پدرکشتگی؛ لااقل همین یک سال که انسان‌های بی‌گناهی که کشته‌اند و چند روز قبل جنایتی که در لبنان با حمایت آمریکا انجام شد آیا جایی برای برادری می‌گذارد؟!

به تعبیرات حضرت امام توجه بفرمائید: «رابطه ما با آمریکا رابطه گرگ‌ومیش است. آمریکا دشمن شماره یک مردم محروم و مستضعف جهان است. آمریکا برای سیطره سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و نظامی خویش برجهان زیر سلطه، از هیچ جنایتی خودداری نمی‌نماید. آمریکا دشمن همه ادیان است؛ حتی مسیحیت. آمریکا اصلاً اعتنا به ادیان ندارد و جز منافع خودش را نمی‌خواهد، حتی منافع مردم آمریکا را هم نمی‌خواهد، منافع دولت آمریکا را می‌خواهد».

بعد به همین روشی که ما هر جمعه داریم اشاره فرمودند: «اگر همه مسلمینی که در دنیا الان هستند که قریب یک میلیارد هستند، همه از خانه بیرون بیایند، فریاد مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل سر دهند، همین قول برای آن‌ها مرگ می‌آورد. مسلمین باید فریاد بزنند، گمان نکنند که فریاد و شعار فایده ندارند. خیر، شعار فایده دارد؛ اما اگر همه فریاد بزنند».

بعد امام فرمودند: «این ملتی که الآن دارند فریاد می‌زنند مرگ بر آمریکا مقصودشان کارتر است. ملت آمریکا که با ما کاری نکرده است. ملت آمریکا اگر بفهمد مطلب را حسب وجدان انسانی‌‏اش، با ما موافق است»؛ که می‌بینید در جریان غزه ملت و دانشجویان آمریکا فهمیده و همراه شده است. «ما به یاری خدا تا نابودی کامل دشمنان اسلام و ملت‌های مستضعف جهان، در برابر آنان و به‌خصوص در مقابل آمریکای جهان خوار ایستادگی خواهیم کرد. ما تا آخر عمر، علیه دولت آمریکا مبارزه می‏‌کنیم و از این مبارزه کوتاه نمی‌آییم».

بعد در یکی از بیاناتشان فرمودند: «آن‌ها احتیاج دارند که با ما روابط داشته باشند؛ ما چه احتیاجی به امریکا داریم»؟! بعد درزمانی که عده‌ای دنبال راضی کردن آمریکا بودند فرمودند: «آن روزی را که امریکا از ما تعریف کند باید عزا گرفت. آن روز که کارتر و ریگان از ما تعریف کنند معلوم می‌شود در ما اشکالی پیدا شده است، آن‌ها باید فحش دهند و ما هم باید محکم کارمان را انجام دهیم».

در جای دیگر فرمودند: «ایران دستش را پیش آمریکا ان‌شاءالله تا ابد دراز نمی‌کند ولو اینکه فانی بشود… جمهوری اسلامی ایران نباید تحت هیچ شرایطی از اصول و آرمان‌های مقدس و الهی خود دست بردارد…» یکی از آن اصول و آرمان‌ها حمایت از ملت‌های مظلوم جهان مثل حمایت از ملت فلسطین و دشمنی با اسرائیل است. فرمودند: «ما تا آخر ایستاده‌ایم و با آمریکا روابط ایجاد نخواهیم کرد. مگر اینکه آدم بشود و از ظلم کردن دست بردارد». این هم بعید است که آدم شود.

رهبر معظم انقلاب هم همین راه را رفتند و بیانات مفصل دارند به‌عنوان نمونه: «امروز طاغوت اعظم در دنیا، رژیم ایالات ‌متحده امریکاست؛ زیرا صهیونیسم را او به وجود آورده است و آن را تأیید می‌کند… ما با آمریکا به‌عنوان یک مجموعه‌ى جغرافیایى یا به‌عنوان یک ملّت، به‌عنوان یک مجموعه‌ى انسانى هیچ مسئله‌اى نداریم، آن‌هم مثل بقیّه‌ى کشورها؛ مسئله‌ى ما با آمریکا، مسئله‌ى استکبار آمریکایى است؛ مستکبرند، متکبّرند، زورگویند، زیاده‌طلب‌اند… یک تصوّر غلطی در اینجا وجود دارد و آن این است که ما با آمریکا می‌توانیم کنار بیاییم؛ با آمریکا کنار بیاییم و مشکلات را حل کنیم. خب این تصوّر، تصوّر درستی نیست. ما نمی‌توانیم به توهّم تکیه کنیم، باید به واقعیت‌ها تکیه کنیم».

بعد علت را مفصل توضیح می‌دهند که بین ایران و آمریکا سوءتفاهم و اختلافات جزئی نیست که با مذاکره مثلاً حل شود می‌فرمایند: «مسئله‌ی اصل موجودیت جمهوری اسلامی است و با مذاکره حل نمی‌شود، با رابطه حل نمی‌شود… این‌ها با موجودیت جمهوری اسلامی مخالف‌اند، با نفوذ و اقتدار جمهوری اسلامی مخالف‌اند». این بیانات امامین انقلاب است. البته قطعاً رئیس‌جمهور محترم که از برادری می‌گویند همان کلام امام است که اگر این‌ها دست از خباثت بردارند ما راجع به ارتباط با آن‌ها فکر می‌کنیم. و الا تا وقتی آمریکا آمریکاست موضع ما همان موضع همیشگی است.

مطلب دیگری که شائبه درست کرد مسئله تمام‌شده «اف ای تی اف» است که دراین‌باره هم بیان رهبر معظم انقلاب و نظر تشخیص مصلحت نظام روشن است؛ مراجعه بفرمائید. تقریباً ۸ سال قبل «اف ای تی اف» امضاء شد اما تحریمی برداشته نشد؛ و تازه ایران را متهم به کمک مالی به تروریست‌ها کردند؛ و برای ملحق شدن تقاضاهایی دارند که با مبانی انقلاب جور درنمی‌آید راه رفته را دوباره نروید.

ایشان خیلی گذرا راجع به اینکه بنا نداریم انقلاب را صادر کنیم مطلبی بیان کرد. امام فرمود: «ما از اول گفتیم می‌خواهیم انقلابمان را صادر کنیم». امام صدور انقلاب را یک وظیفه حتمی و انقلابی می‌دانستند؛ و فرمودند «ما در جنگ صادر کردیم».

حضرت آقا هم فرمودند: «ما انقلاب را امروز نمی‌خواهیم صادر کنیم. انقلاب، یک‌بار صادر می‌شود و شد». بعد به موارد صدور اشاره فرمودند؛ و در جای دیگر فرمودند: «اگر صدور انقلاب به معنای صدور فرهنگ قرآنی و انسان‌ساز اسلام است، این درست است و به آن نیز افتخار می‌کنیم. ما وظیفه‌ی خود می‌دانیم که با صدای بلند و توان بالا، مفاهیم و ارزش‌ها و احکام و معارف اسلامی را که مایه‌ی نجات ملت‌ها و مستضعفان و مظلومان است، اشاعه دهیم. ما احساس می‌کنیم که اگر به این تکلیف عمل نکنیم، مقصریم». پس همه وظیفه دارند تا جایی که می‌توانند انقلاب را توسعه دهند.

مطلب دیگر راجع به فتنه است. آقا راجع به حمایت از آنان فرمودند: «حالا هم یک عدّه‌ای از آن‌ها حمایت بکنند، آن‌وقت دم از امام و طرف‌داری از امام و طرف‌داری از نظام و طرف‌داری از انقلاب هم بزنند. این نمی‌شود، این قابل‌قبول نیست. این پدیده‌ی بسیار بدی است، پدیده‌ی زشتی است، این پدیده را ما اصلاً نمی‌پسندیم… همین‌هایی که سال ۸۸ آن بازی را راه انداختند، خب این‌ها با جمهوریت نظام جمهوری اسلامی مخالفت کردند، (بعد شما او ا بگذاری مسئول! نمی‌شود که) بدون هیچ منطقی، بدون هیچ حرف قابل‌قبول و پسندیده‌ی در مقابل آدم‌های باانصاف. این‌ها نامطمئن‌اند».

حتی درباره استفاده اساتیدی که در این جریانات بودند فرمودند: «من استفاده‌ی از این‌ها را مطلقاً توصیه نمی‌کنم، به‌هیچ‌وجه، نه به شماها و نه به هیچ دانشجویی و نه به هیچ دانشگاهی توصیه نمی‌کنم. اساتید خوب هستند، از این‌ها استفاده کنید… من خواهش می‌کنم اگر چنانچه مسائل سال ۸۸ را مطرح می‌کنید، مسئله‌ی اصلی و عمده را در این قضایا موردنظر و در مدّ نگاهتان قرار دهید؛ آن مسئله‌ی اصلی این است که یک جماعتی در مقابل جریان قانونی کشور، به شکل غیرقانونی و به شکل غیر نجیبانه ایستادگی کردند و به کشور لطمه و ضربه وارد کردند؛ این را چرا فراموش می‌کنید»؟

خب این توصیه حتمی و روشن ایشان است که نباید جریان فتنه را ماست‌مالی و فراموش کرد؛ و بعد ما بیاییم در بیان خودمان شبهه درست کنیم که او یک‌حرفی زده شاید درست گفته از کجا معلوم ما درست بگوییم! خب ما یک سری محکمات و بینات داریم و اصولی داریم که با آن اعمال و گفتار افراد را می‌سنجیم.

خدا را شاهد می‌گیرم که مطالب گفته‌شده از روی نصح و خیرخواهی است؛ که همین اول کار مسیر را اطرافیانی که وضعیت روشنی دارند به اسم وفاق ملی که خود این هم باید ابعادش روشن شود که منظور چیست برای شما کج نکنند. این مسیر را با همان گفتمانی که دارید -که گفتمان خوب و مسلط و محکمی هست راجع به موضوعات خاص- پیش بیایید.

بعضی وقت‌ها گفته می‌شود که این افراد توبه کردند تخصص‌هایی هم دارند. هم حضرت آقا و هم امام فرمودند: کسانی که در این قصه ها بودند توبه اگر بکنند عندالله پذیرفته است؛ اما اگر در نظام خواستند خدمت کنند، خدمت کنند ولی کار کلیدی نباید به آن‌ها داد.

بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿١﴾ اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿٣﴾ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿۴﴾