متن کامل خطبه نماز جمعه ۱۴۰۱/۰۸/۱۳
استان البرز، شهرستان کرج
توسط آیت‌الله حسینی همدانی
بِسمِ‌الله الرَّحمَنِ الرِّحیمِ
اَلحَمدُالله رَبِّ‌العالَمینَ وَالصَّلاهُ وَالسَّلامُ عَلی سَیِّدِ الاَنبیاء وَ المُرسَلینَ
اَلعَبدِ المُوَیَّد وَالرَّسولِ المُسَدَّد اَباالقاسِمِ المُصطَفی مُحَمَّد
وَ عَلی آلِه الطَّیِبینَ الطّاهِرینَ المَعصُومِینَ سِیَّما بَقِیَّهِ اللهِ الاَعظَم فِی الاَرَضِینَ
وَاللَعنَهُ الدّائِمَه عَلی اَعدائِهِم اَجمَعینَ مِنَ الآنِ اِلَی قیامِ یَومِ الدّین
بندگان خدا اوصیکم و نفسی بتقوی الله. اهل تقوا در دعوتِ به صبر هم صبورند. بحث راجع به فضیلت پربرکت صبر بود که به تعدادی از آیات قرآن کریم در اهمیت موضوع صبر اشاره کردم.
در قرآن به نماز هم اهمیت ویژه داده‌شده است؛ ولی در هیچ آیه‌ای مثلاً نفرمود: «ان الله مع المصلین» ولی فرمود: «ان الله مع الصابرین».
صابر اینجا اسم فاعل به معنای صبر کننده نیست؛ بلکه صفت مشبهه است؛ یعنی کسی که صبرْ ملکه اوست. صبر در هیچ حالی از او جدا نیست؛ و در هیچ حالی جزع که ضد صبر است ندارد. کسی که در حوادث جزع می‌کند هیچ مشکلی از مشکلاتش حل نمی‌شود و نشانه ضعف روحی او نیز هست.
نکته‌ای عرض کنم و آن این است که صبر به معنای سکوت و یا تحمل مذموم نیست. صبر یعنی تحمل سختی‌ها و مقاومت در برابر حوادث سخت و از صفات انسان‌های آزاده است. انسان آزاده در مقابل مشکلاتْ شکسته نمی‌شود.
روایتی را مرحوم مجلسی در بحار آورده و مرحوم کلینی هم در کافی نقل کرده از ابو بصیر که می‌گوید: از امام صادق علیه‌السلام شنیدم که فرمود: «آزاد در همه حالِ خود، آزاد مىباشد و اگر مشکلاتى براى او رسید صبر مىکند. مصیبت هرچند پیاپى باشند او را از پا درنمی‌آورند. اگر او اسیر و مقهور هم گردد شکست نمىخورد و مشکلات در اثر صبر آسان مىگردند. یوسف صدیق یک آزاد بود ولى او را به بردگى گرفتند و مقهور و اسیرش ساختند، ولى تاریکى چاه و وحشت و تنهائى و مصیبتها به او صدمه نرسانید تا آنگاه‌که خداوند بر او منت نهاد و آن ستمکار سرکش را برده او قرار داد، بعدازآنکه مالک او بود. خداوند ملتى را به خاطر او رحمت کرد و این‌ها همه از صبر بود و این‌چنین در اثر صبر آدمى به نیکىها مىرسد. اکنون صبر کنید تا پاداش بگیرید». این‌ها ویژگی‌ها و آثار صبر است.
خلاصه صبر، یکی از مقامات اهل سلوک و فضیلتی اخلاقی برای کسانی که به دنبال رسیدن به کمالات انسانی و الهی هستند می‌باشد. رسول خدا فرمودند: اگر صبر به‌صورت انسان متمثل می‌شد، انسانی با کرامت بود.
در روایت دارد: رأس عمل صالح صبر است. سر اطاعت خدا صبر است. «الصبر رأس الایمان». صبر سر ایمان است.
صبر به معنای تحمل چیزی است که نفس انسان از آن کراهت دارد؛ که وقتی روایات این باب را بررسی کنید می‌بینید که این معنا همه موارد صبر را در برمی‌گیرد. صبر یعنی کفّ نفس؛ یعنی حبس نفس و بازداشتن در برابر رخدادها. صبر یعنی اعتراض نکردن و شکایت نداشتن به‌علاوه اینکه اعضاء و جوارح را هم کنترل کردن که حرکت نامربوط انجام ندهند. اگر کسی دیگری را ببندد و بعد نگهداری کند تا بکُشد به قاتلْ صابر میگویند.
ریشه‌اش هم شنیده‌اید به گیاهی برمی‌گردد که اسمش صبر زرد است که امروزه به آن آلوئه‌ورا میگویند؛ که تلخ است و مزه کردن او انسان را اذیت می‌کند. تحمل مزه این گیاه چون سخت بود و اسم این گیاه صبر بود لذا به این صفت صبر میگویند.
تذکر این نکته به نظرم لازم باشد که مجموعه‌ای از فضائل اخلاقی هست که افراد دارند اما اهل دیانت و ایمان و اعتقادات مذهبی نیستند. یکی از آن‌ها همین صبر است؛ یعنی ممکن است کسی که اعتقادی هم به معاد نداشته باشد؛ اما صبور باشد. البته این صبر سفارش شده قرآن و عترت نیست.
گاهی افرادی که ایمان ندارند براثر صبری که دارند به همان ویژگی‌های دنیایی که برای صبر گفته‌شده، می‌رسند. این‌ها فقط مربوط به دنیاست و ارزش آخرتی ندارد؛ یعنی شرط رسیدن به آثار دنیایی صبر، ایمان نیست.
و شما توجه دارید که اثربخشی مواردی مثل صبر با داشتن ایمان خیلی بالاتر از مقداری است که شخص بی‌ایمان صبوری دارد. شخص باایمان در پرتو صبرش، قرب به خدا را بهره می‌برد؛ و این قابل‌مقایسه با دستاوردهای افراد بی‌ایمان نیست. در مکاتب بشری اگر سخن از صبر هم که بشود نهایت آن این است که مردم شخص صبور را مدح می‌کنند؛ اما ازنظر اسلام باید به این توجه داشت اثر آخرتی این عمل کجاست و چه نقشی در زندگی ابدی شخص دارد. به همان مقدار ارزشمند و یا کم‌ارزش و بی‌ارزش می‌شود.
و البته این خود یک روش تربیتی است که اول با منافع مادی و دنیایی قابل حس، شخص جذب شود بعد که از آن فضیلت لذت برد، آرام‌آرام به مدارج معنوی هم می‌رسد. اساساً روش قرآن کریم همین‌طور است؛ از کم شروع می‌کند و آنچه موردتوجه افراد است را به میدان می‌آورد تا می‌رساند به‌جایی که شخص غرق در محبت الهی می‌شود؛ و غیر از خدا چیزی نمی‌خواهد.
مثلاً در بحث جهاد با سختی‌ها و مشکلاتی که دارد و همه افراد مسلمان اهل جنگ و جبهه و جهاد نیستند، اما اگر کسی شرکت کند باید حتماً قصد قربت داشته باشد. برای تشویق به شرکت در جنگ برای دفاع از اسلام فرموده است: «وَعَدَکُمُ اللَّهُ مَغَانِمَ کَثِیرَهً تَأْخُذُونَهَا». اگر به جنگ بروید غنیمت هم گیرتان می‌آید.
شبیه همین روش را هم در روایات داریم برای اینکه شخص در مسیر این فضلت بزرگ قرار بگیرد و متخلق به این خُلق بشود گفتند: «مَنْ صَبَرَ ظَفِر». کسی که صبر کند، پیروز می‌شود؛ این برای مردم عادی است که به ثمره دنیایی اشاره‌کرده است؛ اما مدتی بعد وقتی در مسیر قرار گرفت و در امور معنوی رشد بیشتری کرد حتی به اجر اخروی مثل بهشت و امثال آن توجه ندارد فقط قرب الهی مدنظرش می‌شود.
قرآن کریم دستور به صبر داده است. «وَاصْبِر» اما حدودوثغور و اقسام آن را باید موارد استعمال صبر در قرآن را کاملاً بررسی کنیم تا مسلط بشویم. ولی در روایات به این موارد اشاره‌شده که قابل تطبیق با آیات کریمه است.
مثلاً این روایتی که می‌خوانم معروف است از رسول خدا و فکر کنم همه شنیده باشید اما تکرار آن برای این بحث لازم است که حضرت فرمودند: «الصَّبْرُ ثَلَاثَهٌ: صَبْرٌ عِنْدَ الْمُصِیبَهِ، وَ صَبْرٌ عِنْدَ الطَّاعَهِ، وَ صَبْرٌ عَنِ الْمَعْصِیَه». صبر سه قسم است: یک قسم صبر در مصیبت است؛ یعنی در وقت وقوع حوادث سخت و گرفتاری‌ها بی‌تابی نکند و خوددار باشد. قسم دوم، صبر در هنگام انجام‌وظیفه است؛ یعنی باحوصله وظیفه‌اش را خوب انجام دهد. قسم دیگر، صبر در برابر معصیت است؛ یعنی در مواجهه با حرام و گناه خوددار باشد و انجام ندهد.
این معنای تحت‌اللفظی روایت بود. توضیحی دارد که با قید حیات خواهم گفت.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَالْعَصْرِ ﴿۱﴾ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿۲﴾ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿۳﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
اَلحَمدُالله رَبِّ‌العالَمینَ اَلصَّلاهُ وَالسَّلامُ عَلی سَیِّدِ الاَنبیاء وَ المُرسَلینَ اَبَالقاسِمِ مُحَمَّد
وَ صَلِّ عَلَی اَمیرِالمُؤمِنینَ عَلیِ بنِ اَبی طالِب وَ عَلَی فاطِمَهَ الزَّهرا سَیِّدَهِ نِساءِ العالَمینَ
وَ عَلَی الحَسَنِ وَ الحُسَینِ سَیِّدَی شَبابِ اَهلِ الجَنَّه وَ عَلَی عَلیِ بنِ الحُسَینِ وَ مُحَمَّدِ بنِ عَلی
وَ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّد وَ موسَی بنِ جَعفَرِ وَ عَلیِ بنِ موسی وَ مَحَمَّدِ بنِ عَلی وَ عَلی بنِ مُحَمَّد
خودم و همه‌ی شما نمازگزاران محترم را به رعایت و تقویت و تسدید تقوای الهی دعوت می‌کنم. متقین با حیا و عیب پوش هستند. مولانا امیرالمؤمنین علیه‌السلام در حکمت ۲۱۴ از حکم نهج‌البلاغه فرمود: «مَنْ کَسَاهُ الْحَیَاءُ ثَوْبَهُ لَمْ یَرَ النَّاسُ عَیْبَهُ». هر که شرم بر او جامهاى بپوشاند، دیگران عیبش را نبینند؛ یعنی کسی که خودش را با حیا زینت داده، همه عیب‌هایش پوشیده شده و کسی عیب او را نمی‌بیند.
فضیلت حیا خیلی مهم است و در روایات هم به آن تأکید شده و مراتبی دارد. باید بدانید که مهم‌تر از حیا از دیگران حیا از خود است. مثلاً کسی که از مردم در مورد کاری حیا می‌کند ولی وقتی تنهاست همان کار را می‌کند؛ یعنی خود را پست‌تر و پایین‌تر از مردم می‌بیند که به خودش احترام نمی‌گذارد.
و مهم‌تر از همه این‌ها حیا از خداست که ناظر بر همه ماست. در آیه ۱۴ سوره مبارکه علق فرمود: «أَلَم یَعلَم بِأَنَّ ٱللَّهَ یَرَى». مگر نمی‌داند که خدا او را می‌بیند؟ برای ما همین آیه برای رسیدن به مقامات عالی کافی است. اعاذنا الله من شرور انفسنا و سیئات اعمالنا.
هفتمین روز شهادت جان‌سوز زائران حرم احمد بن موسی علیهماالسلام است؛ و یاد طلبه شهید آرمان علی‌وردی که مظلومانه و غریبانه با شقاوت تمام به شهادت رسید را گرامی می‌داریم؛ و شهادت بسیجی عزیزمان سید بزرگوار، سید روح‌الله عجمیان که دیروز توسط اشرار، داعشی‌های داخلی در کمال شهر با وحشی‌گری و قساوت به شهادت رسید را به خانواده محترمش و مردم شریف استان تبریک و تسلیت عرض می‌کنم؛ و برای آسیب دیدگان از مردم و نیروی انتظامی و بسیجیان گرامی و همه کسانی که دیروز آسیب‌هایی را دیدند شفای عاجل خواستارم.
وضعیت اغتشاشگران کاملاً روشن‌شده؛ لازم است با این افراد برخورد جدی صورت بگیرد. یک‌وقت بچه‌های مدرسه و دانشجویانی هستند که براثر القائات بیگانگان امر بر آن‌ها مشتبه شده و فریب‌خورده‌اند؛ اینجا صبوری برای اصلاح و تذکر جا دارد و باید هم همین مسیر را طی کنیم؛ یعنی باید آرامش خودمان را حفظ کنیم، صبوری کنیم و با آن‌ها صحبت کنیم و آن فریب‌خورده را برگردانیم. این صبوری ریشه‌اش ناتوانی در برخورد نیست؛ بلکه فرصت دادن برای اصلاح و جبران است.
اما وقتی اشرار نشان‌دار با سلاح سرد و گرم وارد عرصه می‌شوند، ایجاد رعب و وحشت می‌کنند و این‌گونه القا می‌کنند که امنیت اجتماعی را به هم زدند؛ چون آن‌ها به دنبال همین هستند و می‌خواهند همین را القا کنند و قصدشان هم از این نمایش این است که جبران کنند عدم همراهی مردم با اغتشاشگران را؛ چون مردم نیامدند و انصافاً در این مرحله مردم به‌خوبی عمل کردند و هیچ همراهی با این مجموعه نداشتند و آن‌ها ناراحت هستند از این قصه؛ برای جبران آن عدم همراهی، تلاش می‌کنند با این نوع خرابکاری‌ها و اقدامات خشن و ناهنجار و ضریبی که فضای مجازی به آن می‌دهد توسط بیگانگان و بعضاً داخلی‌های فاسد و فاجر، القا کنند که فضای کشور بحرانی است.
در این روزها با بعضی از کارها مردم یاد دهه شصت و جنایاتی که منافقین انجام دادند افتادند؛ که الحمدلله بچه‌های نیروی انتظامی و بسیج باحوصله قصه را دیروز مدیریت کردند. توان گذاشتند نیرو گذاشتند صدمه و آسیب هم دیدند اما نگذاشتند که آن‌ها لطماتی را به شهر وارد کنند.
با این مقدمه تقاضا این است؛ نباید اجازه جولان به آشوبگران داده شود. حمله طراحی‌شده و فراهم کردن چوب و سنگ و قمه و یورش به مردم و مأموران با سلاح سرد و گرم، بستن راه عبور، آتش زدن وسیله نقلیه نیروی انتظامی و امثال این‌ها دیگر قابل‌اغماض نیست. حمله به نیروهای حافظ امنیت جامعه، حمله به اقتدار نظام است.
ازنظر شرع مقدس و احکام الهی کسی که اسلحه به دست می‌گیرد که مردم را بترساند حکم او روشن است. من قبلاً هم روایات آن را خوانده‌ام. در روایات دارد که «مَنْ شَهَرَ سَیْفَهُ …» کسی که چاقو بکشد برای اینکه مردم را بترساند حکم شرعی و فقهی آن روشن است؛ و این‌ها همین کار را کردند. لذا مماشات با این‌ها اصلاً درست نیست. از دستگاه قضا می‌خواهیم نسبت به همه افراد درگیر در این جنایات، مقتدرانه و با قاطعیت، اقدام عاجلی که مایه عبرت دیگران باشد داشته باشند.
دشمنان ما خیال کردند با این حرکات و با نمایش اینکه امنیت در کشور به‌هم‌خورده، مردم ما و مسئولین و دوستداران انقلاب و بدنه و آحاد مردم از این مسیر عقب‌نشینی می‌کنند. غافل از اینکه مردم ما به قول شهید بزرگوار ما، ملت امام حسین هستند و ملت هیهات من الذله هستند.
امروز روز ۱۳ آبان است با ۳ مناسبت مهم و تاریخ‌ساز که هرکدام از آن‌ها به‌تنهایی سرآغاز نبرد سنگین و مبارزه بی‌امان مردم غیور ایران با سلطه‌گری ام‌الفساد و شیطان بزرگ آمریکای ددمنش است. وقتی حضرت امام را در سال ۴۳ از قم به ترکیه تبعید کردند دشمنی استکبار با اسلام و روحانیت شیعه آشکارتر شد؛ و وقتی سیزده آبان سال ۵۷ دانش آموزان را در دانشگاه تهران توسط عوامل مزدور رژیم منحوس پهلوی به شهادت رساندند آن روز را روز دانش‌آموز گذاشتند؛ و ۱۳ آبان سال ۵۸ که لانه جاسوسی آمریکا تسخیر شد، شد روز ملی مبارزه با استکبار جهانی و این روز، روز رسوایی آمریکا و روز قطع کردن دست او از منطقه و روز مرگ بر آمریکا است.
حضرت آقا در بیانیه گام دوم که چراغ راه آینده کشور است فرمودند: اگر آن روز چالش با آمریکا بر سر رسوا کردن لانه جاسوسی بود، امروز چالش بر سر برچیدن بساط نفوذ نامشروع آمریکا از منطقه غرب آسیا است.
دوستان خوب توجه دارید؛ حضور شما همه مردم درصحنه‌های مختلف استکبارستیزی و از بین بردن هیبت پوشالی آمریکا در جامعه جهانی و تسلیم نشدن در برابر خواسته‌های نامشروع بوده که بیش از ۴۰ سال است که آمریکا را عصبانی کرده است. مقاومت بی‌نظیر مردم ایران در مقابل جبهه متحد استکباری است که امروز جان‌های آزاده دنیا را به خروش و حرکت علیه سیاست‌های غرب درآورده و اندیشه و جبهه مقاومت را توسعه داده است.
علت دشمنی غرب با انقلاب اسلامی در این است که انقلاب توانست بساط نظام لیبرال دموکراسی و دیکتاتوری علیه کشورهای عربی اسلامی در شمال آفریقا و غرب آسیا را از بین ببرد و نشان بدهد که ابهت او دروغی بیش نبوده و نیست؛ و تمدن اسلامی در تقابل کامل با تمدن مبتنی بر اومانیسم قرار دارد.
انقلاب اسلامی کمک کرد تا اردوگاه پر از فساد و تباهی غرب با سرعت بیشتری به نابودی نزدیک شود و در نظم جدید جهانی که رهبر معظم انقلاب یکی دو روز قبل برای بار چندم از او یادکردند، کاملاً منزوی شود و همه این لگدپرانی‌ها و چنگ انداختن‌ها به‌صورت انقلاب و مردم ایران، نشانه سرعت افول و اضمحلال این جرثومه فساد و تباهی است.
ملت ایران وقتی شعار مرگ بر آمریکا می‌دهد، این شعار از روی احساس و هیجان نیست؛ بلکه چون با تمام وجودش خوی استکباری آمریکا را درک کرده از روی باور و اعتقاد به اینکه او شیطان بزرگ است و هدفی جز نابودی ما ندارد از عمق جانش فریاد میزند: مرگ بر آمریکا.
به تعبیر رهبر معظم انقلاب، این شعار مانند عَلَمی است که راه ملت را نشان می‌دهد تا مسیر را گم نکند. پس مبارزه با استکبار روش دائمی ما و شعار همیشگی ما مرگ بر آمریکا است. البته درست است که امروز روز استکبارستیزی است و تمام نقطه عزیمت ما آمریکا است؛ اما ما هرگز اسرائیل را فراموش نمی‌کنیم. روباه پلید، انگلیس را فراموش نمی‌کنیم. خباثت‌های رذیلانه آل سعود را فراموش نمی‌کنیم. بی‌شرف‌ها و بی‌شرم‌های منافق را فراموش نمی‌کنیم.
کسانی که هنوز با روشن شدن همه دشمنی‌ها، باز دم از رابطه با این مجسمه ضد حقوق بشری می‌زنند؛ یا جاهل و غافل هستند یا خائن؛ و الا نمی‌شود کسی سیاهه ستم‌هایی که فقط آمریکا از کودتای ۲۸ مرداد تا امروز نسبت به ملت ایران کرده را دیده باشد و بتواند به او اعتماد کند و او را معین کشور خودش بداند.
آمریکا کشوری است که راهبردی جز سلطه‌گری بر جهان ندارد. شما ببینید انتخاب رئیس‌جمهور جدید برزیل که در این چند روز اتفاق افتاد؛ یعنی آبروی او در تمام دنیا ریخته شده است. کسی انتخاب شد در منطقه‌ای که حیاط‌خلوت آن‌ها بوده و هست که ضد رژیم صهیونیستی است و طرفدار فلسطین است و از ایران و نقشی که ایران دارد حمایت می‌کند؛ یعنی در آن منطقه حیاط‌خلوت خودشان را هم ازدست‌داده‌اند.
آمریکا کشوری است که راهبردی جز سلطه‌گری بر جهان ندارد. در اسناد رسمی‌شان اعلام کردند که به هر وسیله‌ای که شده ولو با فشارهای اقتصادی و نظامی، حکومت‌ها را همراه خودشان کنند. تلاش آمریکا این است که در هیچ نقطه از دنیا رقیب نداشته باشد؛ ولو برای رسیدن به این هدف، گذشته از فشار اقتصادی حضور مستقیم داشته باشد و کشورها را متهم کند به حامی تروریست بودن و از بین برنده صلح جهانی و مخالف دموکراسی و امثال این‌ها.
اما اخیراً بیشترین همت خودش را برای سلطه گری روی روش‌های غیرمستقیم و جنگ نرم متمرکز کرده. با استفاده از امپراتوری رسانه‌ای که در اختیار دارد و به اسم مبارزه با تروریسم و یا دفاع از حقوق بشر، بیشترین دخالت‌ها را در امور داخلی کشورها می‌کند.
مفاد همین نشست غیررسمی یکی دو روز اخیر که با کشور آلبانی در شورای امنیت سازمان ملل متحد داشت را ببینید. علیه ایران جمع شدند؛ اولاً که هیچ دستاوردی برایشان نداشت. چندین ساعت نشستند حرف زدند اما رسماً حقوق بین‌المللی ایران را نقض کردند. مثل ترغیب به بیشتر کردن تحریم‌ها علیه ایران علیه ملت ما و یا برخلاف اهداف سازمان ملل در مسائل داخلی ایران دخالت می‌کنند. مثلاً جنگ روانی راه انداختند که به ایران حمله می‌کنیم. آن روزی که ما ضعیف بودیم و آمریکا قوی بود، جرئت نداشت و دست به حماقت نزد؛ امروز که ما به فضل پروردگار قوی هستیم او رو به افول است، قطعاً اتفاقی نخواهد افتاد و اگر اتفاقی بیفتد باید کشتی، کشتی بیاورند و جنازه ازاینجا بیرون ببرند.
تجزیه‌طلب‌ها را تشویق به اغتشاش و خرابکاری و امثال این‌ها می‌کنند، انقلاب اسلامی انقلاب مردمی است؛ لذا تا استقامت و حضور مردم درصحنه هست این انقلاب شکست ندارد و در همه این سال‌ها مردم با هوشیاری کامل و بیدار در مقابل تمام شرارت‌ها و توطئه‌ها و مفاسد ایستادند و مظهر حضورشان هم در موقعیت‌های مختلف و راهپیمایی‌های مختلف نشان داده شده؛ که همین راهپیمایی امروز در سراسر کشور و به‌خصوص در استان خودمان شهر کرج و در شهرهای دیگر استان، حماسه دیگری بود که آفریده شد که باید از همه شما مردم استان و مردم شریف ایران تقدیر و تشکر و قدردانی کرد.
ایران اسلامی با تمام قدرت، همه اهداف استکباری آمریکا چه راجع به خودش و چرا راجع به منطقه را خنثی کرده است و ادامه کار آمریکا و اذناب پلیدش را با راهبرد جهان اسلام و با نهادینه کردن اندیشه مقاومت و بیدار کردن مسلمین نسبت به وظیفه تاریخی و دینی که در دفاع از آرمان‌های اسلامی بخصوص دفاع از فلسطین است، به چالش جدی و زمین‌گیری کشانده است.
بله ما با آمریکا چون در آرمان و اندیشه اختلاف داریم در مقابله هستیم و این تقابل، تقابل تاکتیکی نیست؛ خوب دوستان این را توجه کنند؛ بلکه واقعی و حقیقی است. مگر می‌شود تمدنی که عدالت محور و ظلم‌ستیز است، نسبت به جبار و ظالمی که قصد نابودی تمدن او را دارد سکوت کند و نسبت به او بی‌تفاوت باشد؟!
لازم است نسل امروز ما با جنایات آمریکا در حق ملتمان و دیگر ملل آشنا شوند، مطالعه کنند که چه رشادت‌ها و حماسه‌ها واقع شد تا به این نقطه از اقتدار و اوج رسیدیم و در حفظ او چون گذشته همه باید کوشا باشیم. این را جوانان عزیزمان و بقیه مردم بدانند که نظام استکباری به این نتیجه رسیده که دیگر نباید برای سلطه گری خودش اقدام نظامی مستقیم یا حتی نیابتی داشته باشد؛ حتی فهمیده که فشارهای اقتصادی هم ثمره‌ای برای او نداشته است؛ لذا تمام همت خودش را روی تهاجم نرم برده است.
البته این را هم بگویم که در همین اغتشاشات معلوم شد وقتی‌که متوسل می‌شوند به خشونت و ترور و فحش و ادبیات سخیف به کار می‌برند و رکیک سخن میگویند؛ یعنی در جنگ نرم هم صحنه را ازدست‌داده‌اند و حرفی چون برای گفتن ندارند فحش می‌دهند.
برای پیروزی در این نبرد که فرهنگی است؛ اول باید اتحاد ما را، مقاومت ما را، باورهای دینی ما را و مقدسات ما را از بین ببرند.
اتفاقاً همین روزها ۱۴ آبان روز فرهنگ عمومی است. تذکر این نکته جا دارد اگرچه فرصت بحث مفصل نیست که دشمن تأثیرگذاری خودش را از فرهنگ عمومی شروع کرده و می‌کند. او القا می‌کند که مگر می‌شود فرهنگ را مدیریت کرد؟! بعد خودش شروع می‌کند به مدیریت کردن. با روش‌های غربی، سبک زندگی ما را در جهات مختلف مختل می‌کند و از بین می‌برد و با سبک و روش زندگی غربی در تولید نسل و پوشیدن لباس و خوردن غذا و امثال این‌ها و هر چیزی که شما فکرش را بکنید دخالت می‌کند. به همه‌چیز وارد می‌شود و مدیریت می‌کند تا فرهنگ ما را از ما بگیرد و فرهنگ خودش را القا کند.
در این مرحله که مرحله دوم انقلاب است و روش‌های دشمن پیچیده و حساس‌تر از قبل شده؛ باز حضور مردم به‌خصوص حضور جوانان به به‌سلامت عبور کردن از این مرحله کمک خواهد کرد؛ و آینده هم همان‌طور که رهبر معظم انقلاب فرمودند بسیار آینده روشنی است.
البته نهادهای مسئول باید مسئولانه‌تر وارد عرصه شوند. فضای مجازی و آموزش‌وپرورش را باید به جدیت رسیدگی کرد. ترس دشمن از حماسه‌های دهه نودی‌ها است که خرمشهرهای آینده را فتح می‌کنند. او برای آن‌ها برنامه‌ریزی دارد؛ لذا باید نسبت به آموزش‌وپرورش و فضای مجازی دقت بیشتری داشت.
دهم ربیع‌الثانی وفات حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها است. در نوبت دیگری ان‌شاءالله مطالبی را عرض خواهم کرد.
هجدهم آبان روز کیفیت است. راجع به کیفیت هم مطلبی را یادداشت کرده بودم که بماند.
فقط نکته‌ای را تذکر می‌دهم. دوستان سعی کنند به دیدار مجروحین اتفاقات و اغتشاشات این هفته بروند. به‌عنوان ثواب بروید سر بزنید، حال بپرسید، دلجویی کنید؛ هم از نیروی انتظامی، هم از بسیج و هم از مردمی که آسیب دیدند؛ به دیدارشان بروید که قوت قلبی است برای آن عزیزان و برای خودتان ارزش‌افزوده دارد.
نکته دیگر اینکه در مراسمی مثل مراسم ۱۳ آبان که روز نوجوان و جوان است و بناست از همه نوجوان‌ها و جوان‌ها استفاده شود، دوستان بزرگوار میان‌سال و بلکه بیشتر از میان‌سال، تریبون‌ها را واگذار کنند. استثنائاً این را اینجا تذکر دادم؛ چون دیگر فرصت گفتن در زمان دیگری را ندارم. امامت جمعه را نمی‌شد واگذار کرد و الا واگذار می‌کردیم؛ اما بحث اداره جلسه و مدیریت جلسه که قصدمان هم همین بود که امسال این‌گونه شود، دوستانْ اصراری نداشته باشند که در این مراسم حتماً باشند. خدای تعالی همه ما را به وظایفمان آشنا کند.
بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿١﴾ اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿٣﴾ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿۴﴾
