با توجه به فرارسیدن ماه رمضان، ماه شناخت و بهره‌برداری فکرى و عملى از قرآن، حضرت آیت‌الله حسینی همدانی در ایام ماه مبارک رمضان هرروز به تفسیر و شرح یک آیه از کلام‌الله مجید می‌پردازند که قسمت بیست و دوم آن به شرح ذیل است:
آیه ۱۲۹ سوره توبه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ ۖ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ
ترجمه فارسی آیه
به نام خداوند بخشنده مهربان
پس (ای رسول) هرگاه مردم روگردانیدند بگو: خدا مرا کفایت است که جز او خدایی نیست، من بر او توکل کرده‌ام و او رب عرش بزرگ است.
تفسیر آیه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
اَلحَمدُالله رَبِّ‌العالَمینَ.
آیه‌ی ۱۲۹ از سوره‌ی مبارکه‌ی توبه را بیان می‌کنیم. اگر انسان واقعاً عبد خدا باشد، خداوند او را در کارهایش کفایت می‌کند؛ این وعده‌ی الهی است که درجاهای مختلف قرآن به او اشاره‌شده، استمرار هم دارد. روایات فراوانی داریم که توصیه‌ی به این ذکر کردند، «حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ».
رسول خدا فرمودند هر وقت در کار عظیم و بزرگی واقع شدید، بگویید «حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ» یا فرمودند این ذکر ایمنی‌بخش از هر خوف و ترسی است. «حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ» جنبه‌ی حرزی هم دارد، در بعضی از روایات به آن اشاره شد.
خب اینجا یک تذکری است که در راه هدایت و تبلیغ دین ممکن است که افراد تنها شوند و عده‌ای که باید همراهی کنند صحنه را خالی کنند، همراهی نکنند در این‌جور مواقع تنها تکیه‌گاه خداست؛ بگو «حَسْبِیَ اللَّه»، خدا کافی است.
وقتی خدا کفایت کرد نیازی به غیر نیست؛ تکیه می‌کنی به خدایی که «وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ»؛ تنها کسی که یاور انسان است خداست؛ «هُوَ الَّذِی أَیَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنِینَ» که خطاب به رسول خداست که تنها کسی که تو را یاری می‌کند خداست و خداوند هم قلب مردم را هدایت می‌کند که یاور تو باشند.
«حَسْبِیَ اللَّه» حصر است، یعنی فقط الله کافی است، این توحید خالص است که انسان موحد در همه‌ی حالاتش چه سود، چه زیان، خنده، گریه، غم، شادی، مرگ، حیات، خوف، رجا در همه‌ی حال می‌گوید «حَسْبِیَ اللَّه»؛ توکل بر خدا هم حصر است یعنی فقط بر او توکل می‌کنیم.
خداوند تبارک‌وتعالی درک صحیح این معارف را به همه‌ی ما عنایت کند.
واَلحَمدُالله رَبِّ‌العالَمینَ.
