بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ظهر عاشورا
۱۳۹۸/۰۶/۱۹
لحظات سنگین و حزن آوری است که در آن قرار داریم. در کربلای عاشورای سال ۶۱ هجری امام حسین -علیه السلام- در همین لحظات نماز خوف خواند؛ یعنی لحظاتی که لشکر دشمن در مقابل او بود و به سمت او تیراندازی می کردند، نیزه پرت می کردند، حضرت نماز خواند. اهمیت نماز و جایگاه نماز در حرکت امام حسین -علیه السلام- در روز عاشورا کاملاً مشهود است. نمازی که امروز ما به این کیفیت می خوانیم پیام حسین -علیه السلام- را انجام می دهیم و عملیاتی می کنیم که همه چیز ما برای برپا شدن احکام دین خدا و دستورات الهی است که یکی هم نماز است.
شما در این فضا مقداری در حال آسایش و آرامش هستید. اگر چه هوا گرم است ولی ببینید بر آل الله چه گذشت. زیر آفتاب سوزان آن منطقه و بعد خوف و هراسی که از طرف دشمن هست. چند دقیقه ای را عرض ادب می کنیم به ساحت قدسی حسین -علیه السلام- عنایت داشته باشید گرم است. این گرما انشاءالله ما را از گرمای قیامت حفظ کند. تحمل این آفتاب و گرمی هوا ان شاءالله ذخیره قیامت و آخرت ما باشد که چیزی نداریم و دستمان خالیست. نماز و روزه و عبادات که داریم آن قدر به آن عیب وصل کردیم که معلوم نیست چقدر کارایی داشته باشد. ریا، سمعه، عجب و خودنمایی. لذا همین تحمل بعضی از این سختی ها شاید برای ما مفید باشد. در این لحظات بر امام حسین -علیه السلام- خیلی سخت گذشته.
اگر بخواهیم شخصیت های بزرگ عالم را شناسایی کنیم که دارای چه شخصیتی هستند و چه مسیری را طی می کنند، در کلماتشان مشهود است. به خصوص در وصیت آن ها. وقتی شما می‌خواهید امام امت را بشناسید، وصیت نامه الهی سیاسی ایشان را بخوانید. می فهمید که دارای چه روحیه ای است و چه شخصیتی دارد. مسیری که دارد طی میکند چه مسیری است. دیگران هم همینطور. اگر از شخصی هیچ چیزی نداشته باشیم، مجموعه ای از کلمات و روایات او را نداشته باشیم، که یک کتاب قطور و ضخیم از بیانات حسین -علیه السلام- ثبت و ضبط است، اگر نداشته باشیم، سخنانی که از مدینه تا مکه و از مکه تا کربلا کرده که پر از حماسه و درس است و پر از معرفت و عرفان است را نداشته باشیم، دعای عرفه حسین -علیه السلام- را نداشته باشیم، فقط آن چند خط وصیتی که به برادرش محمد حنفیه کرده، همان در اختیار ما باشد شخصیت امام حسین -علیه السلام- کاملاً برای ما روشن می شود که در چه افق فکری زندگی و حرکت می کند. و اهدافش چیست. مقاصدی که دارد چیست. خیلی دقیق و عمیق بیان شده.
بعد از آن اگر بخواهیم کسی را بشناسیم در زیارت نامه هایی که معصومین -علیهم السلام- در حق دیگری گفتند می شود فضا را فهمید. مثلا زیارتنامه حضرت رضا -سلام الله علیه- زیارت نامه امیرالمومنین -علیه السلام- زیارت نامه هایی که برای آنها گفته شده در آنجا ما می توانیم مقداری به شخصیت آنها پی ببریم. چون سلام هایی که داده می شود و ویژگی هایی که برای آنها گفته می شود برای ما درس آموز خواهد بود. یکی از آن زیارت نامه‌هایی که به او توجه ویژه شده و گوینده این زیارت خداست و خدا گفته است این گونه حسین -علیه السلام- را بخوانید تا زمان امام باقر -علیه السلام- این زیارت مخفی بود. اهل بیت می دانستند چون آخرین راوی این روایت حضرت باقر -علیه السلام- است. حضرت باقر از پدرش امام سجاد، از پدرش حسین علیه السلام، از پدرش امیرالمومنین و او از پیغمبر اکرم و او ازجبرئیل و او از خدای تعالی نقل کرده که این سند این روایت است. «قالَ الله تَبارَک وَ تَعالی السَّلامُ عَلَیکَ یا اَبا عَبدِالله» زیارت عاشورا سندش به خدا میرسد. حالا که به خدا می رسد باید دقتمان را به فرازهای این عبارت بیشتر کنیم. پر است از درس. ریشه همه جریانات متوجه اسلام از صدر اول تا قیامت در زیارت عاشورا بیان شده است. تقریبا میشود گفت یک دوره کامل از تفسیر آیات قرآن کریم که مربوط به دشمن و دشمن شناسی و بصیرت و فهم دقیق معارف دینی است، در زیارت عاشورا گفته شده. یک دوره کامل حکومت اسلامی و مواجه شدن او با دشمنانش در زیارت عاشورا گفته شده. گذشته از اینکه جهات معنوی و معرفتی بالایی در زیارت عاشورا هست، که اگر کسی فرصت کند بیان کند مطالب عرفانی و معرفتی که در زیارت عاشورا هست غوغاست. جهات اجتماعی و سیاسی در زیارت عاشورا بی‌بدیل است.
شما می‌دانید برای اینکه حسین -علیه السلام- را به شهادت برسانند، این طور نیست که امروز کسانی که خود پیغمبر را هم دیده‌اند تصمیم بگیرند پسر پیغمبر را بکشند. که نوع رفتار پیغمبر با این پسر را هم دیده‌اند. در لشکر عمر سعد افرادی بودند که دیده بودند حسین -علیه‌السلام- جایگاهش نسبت به پیغمبر چگونه است. پیغمبر اکرم او را بغل می گیرد، می بوسد و نسبت به او عنایت خاصی دارد. پیغمبر بالای منبر بود داشت سخنرانی می کرد، امام حسین -علیه السلام- ۳/۴ ساله بود. از در وارد شد آمد که داخل بیاید، در مسجد افتاد. یک دفعه دیدند که پیغمبر از منبر پایین آمد بدو بدو رفت بچه را بغل گرفت و بالای منبر کنار خودش نشاند. او را نوازش کرد و ادامه صحبتش را انجام داد. روزی دیدند پیغمبر اکرم سجده نمازش را طول داد. بعد از نماز فهمیدند که حضرت حسین -علیه السلام- که بچه بود پشت پیغمبر نشسته بوده. پیغمبر سجده‌شان را طول دادند تا او خودش پایین بیاید. دارد به‌این‌که امام حسین -علیه السلام- تا ۳/۴ سالگی هنوز زبانش باز نشده بود. هنوز مقداری کلمات را کامل نمی گفت. بعد از ۴ سالگی به زبان آمد. پیامبر برای تکبیر نماز گفت الله اکبر. امام حسین نتوانست بگوید. کنار پیغمبر در محراب ایستاده بود. پیغمبر اکرم برای بار دوم و سوم تا هفتم هفت مرتبه الله اکبر گفت، تا در مرتبه هفتم حسین -علیه السلام- تکبیر را فرستاد. مستحب شد که نماز‌گزار اول نماز تکبیرات سبعه بگوید. خیلی مهم است.
نمی شود که یزید تصمیم بگیرد که امام حسین -علیه السلام- را همین امروز به راحتی بکشد. این طور نیست. از زمان پیغمبر قصه شروع شد. این را از کجا می گوییم؟ موارد زیاد و شواهد تاریخی داریم. فقط سه کلمه آن را من در زیارت عاشورا برای شما می گویم. قبلا مفصل درباره این صحبت کردم. فقط می خواهم تکرار کنم چون تکرار بعضی چیزها لازم است. برای اینکه بشود مجموعه ای را از کار انداخت، باید سه کار انجام داد. اولین کار، کار سیاسی است. بعد کار فرهنگی و کار نظامی. نظامی در آخر است، ولی سیاسی و فرهنگی می تواند جابجا شود. در همین زیارت عاشورا ۳ لعن داریم که به این سه مورد اشاره می کند. «فَلَعَنَ اللهُ اُمَّهً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ عَلَیْکُمْ اَهْلَ الْبَیْتِ» خدا لعنت کند امتی را که بنیان گذاری کرد ظلم را. این کار سیاسی است. تاسیس کردن و موسسه تشکیل دادن برای این که ظلم گسترش پیدا کند، با شرایطی که دارد کار سیاسی است. در زیارت عاشورا یک عده را لعن می کند که اسامی آن ها را هم نمی گوید. چون معمولاً آدم های عادی نیستند. آدمهایی هستند که دارای ثروت اند. دارای موقعیت اجتماعی اند. دارای موقعیت سیاسی اند. جزو افراد شاخص جامعه هستند. و الا هر کس که نمی تواند موسسه بزند. کسی نمی تواند تاسیسات راه بیندازد. باید یک وابستگی هایی داشته باشد. کلمه امت و اینکه لعن به چه معناست هم در جایش باید معلوم شود. «فَلَعَنَ اللهُ اُمَّهً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ» یک موسسه داریم و یک جایگاهی هست که این موسسه ها را تاسیس می کند. شما الان این ساختمان را که می بینید این ظاهر کار است ولی این ظاهر یک بنیانی دارد، یک پی دارد. هرچه ساختمان رفیع تر باشد پی آن ساختمان محکم تر و عمیق تر است. برج میلاد را وقتی می خواهند بسازند ۴۰۰ متر روی زمین است. شاید ۱۰۰ متر آن داخل زمین باشد. پی آن باید خیلی محکم باشد تا در مقابل بادها و زلزله مستحکم بماند. شما هرگز آن پی را نمی بینید. شما ظاهر را می بینید. آن کسی که می خواهد این پی را بریزد موسسه‌ای دارد، تشکیلاتی دارد، دفتر و دستک دارد، کاغذ و نقشه و محاسبات زیادی می کند. مهندس وقتی می نشیند محاسبه کند خودش ساختمان را نمی بیند. فقط داده ها را روی کاغذ تنظیم میکند. معمار است که می سازد. او در دستگاه و اتاق خودش نشسته است دارد کارش را می کند؛ اما می داند که چه می کند. کسانی که در دفتر مهندسی نشستند یک عده اینها را به کار گرفتند. «فَلَعَنَ اللهُ اُمَّهً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ» گروهی را می گوید که دفتری راه انداختند که در آن دفتر تعدادی مهندس را که برای ظلم مهندسی می کنند در آنجا استخدام کردند. بعد ظلم ظاهر شد. کجاست؟ بنی امیه و بنی مروان و شمر و آل زیاد و آل ابوسفیان. اسم های آن ها را می برد؛ اما اسم صاحبان این موسسه و تاسیسات و کسانی که این نقشه ها را می کشند، در خود زیارت عاشورا هم اسمی از آنان برده نشده، چون نمی شود از آنها را به این سادگی‌ها اسم برد. چون مردم به این ها جور دیگری نگاه می کنند. بعضی ها بغل پیغمبر چسبیده بودند، بعضی ها برای دفاع از اسلام شمشیر کشیده بودند، نمی شود اسم برد. مردم باید بصیر باشند. این که به بصیرت زیاد تاکید می شود همین است. پس، اول کار سیاسی کردند و زمینه ها را فراهم کردند. آن چیزی که ما در خارج میبینیم ساختمان است، ظلم است. اما موسسه ها را نمی بینیم. این لعن اول.
«وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّهً دَفَعَتْکُمْ عَنْ مَقَامِکُمْ وَ أَزَالَتْکُمْ عَنْ مَرَاتِبِکُمُ الَّتِی رَتَّبَکُمُ اللَّهُ فِیهَا» خیلی مهم است. این کار فرهنگی است. اینها گروهی را مامور کردند که کار فرهنگی کنند. در این کار فرهنگی چه کار کنند؟ «دَفَعَتْکُمْ عَنْ مَقَامِکُمْ» از امیرالمومنین دیگر مسئله شرعی هم نمی پرسیدند. بالای منبر ها امیرالمومنین را لعن می کردند. مقام اهل بیت را آرام‌آرام ترور شخصیتی کردند. کار سیاسی، مقدمه چینی و بسترسازی که بتوانند در آن بستر، کار فرهنگی بکنند. کار فرهنگی که کردند چه بود؟ جایگاه و مقام اهل بیت را از آنچه که بودند انداختند. «عَنْ مَرَاتِبِکُمُ الَّتِی رَتَّبَکُمُ اللَّهُ فِیهَا» خدا آن مرتبه را برای شما خواسته بود. البته این ها مباحث مفصلی دارد که آن مراتب چه بود. مراتبی که خدای تعالی را برای اهل بیت قائل بود و اینها با ترور فرهنگی و زمینه سازی فرهنگی از بین بردند چه بود.
دوستان، عزیزان، برادران، خواهران، مسائل فرهنگی جامعه را آسان و کم رنگ نگیرید. کار سیاسی‌اش را یک عده می کنند، کار فرهنگی اش را یک عده می کنند، نتیجه چه خواهد شد؟ «وَلَعَنَ اللهُ اُمَّهً قَتَلَتْکُمْ» حذف فیزیکی می کنند، کار نظامی می کنند. مقدمه ای که بتوانند حسین -علیه السلام- را آن چنان مظلومانه به قتل برسانند، کسی که پسر پیغمبر است، همه جایگاه او را دیدند، پنجم از اصحاب کساء است، سید جوانان اهل بهشت است، همه این را می دانند. در همان جمع آن ۳۰ هزار نفر قسمت اعظم آنها می دانستند ولی چطور شد؟ آن دو کار سیاسی و فرهنگی کار خودش را درست انجام داد و در نتیجه حذف فیزیکی و بالا رفتن سر حسین و یارانش بر بالای نی یک کار طبیعی جلوه داده شد. زیارت عاشورا را با دقت بخوانید.
برای اینکه فرهنگ اهل بیت را ساقط کنند و زمین‌گیر کنند و از بین ببرند، الان یک هجمه جهانی بر علیه روش اهل بیت و زندگی اهل بیت است. ببینید مسلمانها در سراسر دنیا تحت فشار شدید هستند. الان ایران در کل دنیا تنهاست. هرکس رسید یک طعنه به او می زند. چرا؟ چون می‌خواهد فرهنگ اهل بیت را گسترش دهد. فرهنگ اهل بیت این است که شما زیر بار زور و ظلم نروید.
یکی از زیارت نامه‌های دیگری که خیلی به ما کمک میکند برای اینکه امام حسین را بشناسیم و قصه ای که بر او وارد شده را بدانیم، زیارت ناحیه مقدسه است. مطالب بسیار سنگینی دارد. زیارت ناحیه مقدسه معارف بلندی دارد. در اول سلام هایی را به انبیای الهی می دهد. که خودش نکته دارد، اینکه چرا به صفوه بودن حضرت آدم اشاره می کند؟ چرا شیث را ولی‌الله میگوید؟ چرا ادریس قائم‌لله بودنش را میگوید؟ همه اینها نکاتی دارد و مقدمه است برای امام حسین علیه السلام، بعد به امیرالمومنین، حضرت زهرا و امام حسن سلام می دهد. بعد به امام حسین -علیه السلام- می رسد و ویژگی های امام حسین را میگوید. سلام بر کسی که خدای تعالی در تربتش شفا قرار داد. سلام بر کسی که اگر کسی تحت قبه او دعا کند خدای تعالی دعای او را به اجابت می رساند. سلام بر کسی که فرزند پیغمبر و فرزند حضرت زهراست و فرزند خدیجه کبراست. بعد شروع میکند جریاناتی که بر امام حسین -علیه السلام- واقع شده را می گوید.
