توحید راه نجات
۱۱ ذی‌قعده پایان دهه کرامت و ولادت امام رئوف علی بن موسی علیه آلاف التحیه والثناء است که در سال ۱۴۸ قمری در مدینه واقع گردید، در ۳۵ سالگی به امامت رسیدند و ۲۰ سال امام بودند.
دوران خلافت پر از نیرنگ و تزویر بنی‌عباس و اوضاع سخت و حساسی که به وجود آورده بودند، نابسامانی‌ها فراوان، و زندگی برای شیعیان بسیار سخت بود. در این دوران، باید امام هم معارف و علوم شیعه را حفظ کرده و فرهنگ تشیع را گسترش دهد و هم شیعیان را سرپرستی و هدایت کند؛ و طوری این وظیفه را انجام داد که مشهور به عالم آل محمد شد.
حدیث سلسله الذهب که در نیشابور با سند کامل از رسول خدا به نقل از جبرییل از خدای تعالی برای صدها هزار نفر خواند که ۲۰ هزار نفر نویسنده آن بودند، انقلابی به وجود آورد.
کلام عجیبی رئیس مذهب حنا بله «احمد بن حنبل»، در مسند احمد، دارد که می‌گوید: «اگر این اسناد بر دیوانه‌ای خوانده شود، شفا می‌یابد»! که این مورد را یک عالم سنی می‌گوید.
امام علیه‌السلام در آن مقطع می‌توانستند به مسائل مختلفی از دین، زندگی، دنیا، آخرت و حتی مسائل سیاسی حاد و مهم آن روزها را برای مردم بیان کنند، چون همه آمده بودند تا بشنوند و استفاده کنند، اما امام به ریشه، یعنی توحید اشاره فرمودند که اگر می‌خواهید نجات پیدا کنید باید موحد باشید.
توحید است که به زندگی رنگ می‌دهد وزندگی را دارای فضیلت می‌کند و اجتماع انسانی را از بدبختی و فلاکت نجات می‌دهد. کسی که در زندگی‌اش خدا ندارد، هیچ ندارد ولو ازنظر ظاهر دارا باشد؛ بعد امام-علیه‌السلام- به مطلب اصلی که همه این‌ها را به‌عنوان مقدمه گفته بودند تا در جان‌ها بنشیند بیان فرمودند و آن مسئله بنیادینِ ولایت بود که همیشه در کنار توحید مطرح است.
خطبه‌های نماز جمعه
۲۹/تیر/۱۳۹۷
مقابله با سوءاستفاده بستگان و نزدیکان
ائمه‌ی بزرگوار ما، همه در حقیقت نوری واحد هستند؛ البته هرکدام بسته به موقعیت خود و زمانه روشی را برای نشر دین و توسعه‌ی معارف الهی انتخاب کردند که منافاتی با اتحاد روش و سیره‌ی آن‌ها ندارد.
امام رضا (ع) در پرستش خدای تعالی، یگانه دهر بود، در عبادت بی‌نظیر بود و هرچند پدرانش چون امام جعفر صادق-علیه‌السلام- ، تنها در یک کلاس، ۴۰۰۰ شاگرد داشت، ولی او را «عالم آل محمد -صلی‌الله علیه و آله و سلم-» نامیدند.
اصرار مأمون عباسی، برای پذیرش ولایتعهدی توسط امام، بر اساس نیت پلید او در متهم کردن امام -علیه‌السلام- به جاه‌طلبی بود؛ ولی امام با بی‌توجهی تمام، این نقشه را خنثی نمود و درجایی فرمود «این امر هرگز چیزی بر من اضافه نکرد؛ زمانی که در مدینه بودم، دست خطم در شرق و غرب عالم نفوذ داشت، در آن زمان‌بر استر سوار می‌شدم و با آزادی در مدینه حرکت می‌کردم و این حالت از هر چیز برایم گواراتر بود»
از واجباتی که حضرت بر آن تأکید داشتند و در انجام آن تأخیر نمی‌کردند، امربه‌معروف و نهی از منکر بود و ایشان هرگز در این مسئله ملاحظه و مسامحه و مداهنه نداشتند.
امام -علیه‌السلام- حتی به بستگان نزدیک نیز فرصت و مجال سو استفاده از مقام و جایگاه امامت را نمی‌داد و مثلاً در جلسه‌ی رسمی این مطلب را اعلام و آن شخص را به همه می‌شناساند؛ درحالی‌که اکنون متأسفانه در همین زمینه‌ها اشکالاتی را در افراد مدعی اسلام و انقلاب می‌بینیم؛ مثلاً بااینکه جرم بستگانشان آشکارا به اثبات رسیده است، بازهم از آن‌ها حمایت می‌کنند و با توجه به سیره‌ی روشن ائمه معصومین -علیهم‌السلام-چنین مسائلی به‌هیچ‌عنوان پذیرفته نیست.
اگر ما از خط اهل‌بیت و روش زندگی‌شان فاصله بگیریم، طاغوت هستیم، مخصوصاً اگر در پست و جایگاه حساسی قرار داشته باشیم.
امام -علیه‌السلام-، برای افراد احترام قائل بود و جایگاه انسانی‌شان را زیر سؤال نمی‌برد؛ حقوق برابر برای انسان‌ها قائل بود و از تحقیر غلامان و سیاهان جلوگیری می‌کرد؛ تواضع او به حدی بود که بسیاری ایشان را نمی‌شناختند.
برای خروج از گمراهی و ضلالت چاره‌ای جز تبعیت از قرآن و اهل-علیهم‌السلام- نیست و اگر هر کس حتی به بخشی از سیره‌ی این چراغ‌های هدایت، عمل نکند، به کمال غایی خود نخواهد رسید.
در جمع کارکنان نیروی انتظامی استان البرز
۲۲/ مرداد/۹۵
سبک زندگی رضوی
ترویج سبک زندگی رضوی و معصومی و معارف اهل‌بیت-علیهم‌السلام- از مهم‌ترین موضوعات فرهنگی قابل‌اجرا توسط فعالین این حوزه‌هاست و اگر جامعه از این معارف دور شد، دچار آسیب‌های اجتماعی می‌شود.
اصول معرفتی و دینی، در ارکان و اصول و مردم و مسئولان خودش را نشان خواهد داد؛ مدیری که رضوی بزرگ‌شده باشد، هرگز اهل رشوه نخواهد بود و مفاسد مدیریتی و حقوق آن‌چنانی در کار او دیده نمی‌شود.
اگر چنین مدیری داشته باشیم و به دنبال تطهیر و توجیه عمل او هم باشیم، نشان می‌دهد که با تعالیم اهل‌بیت -علیهم‌السلام- فاصله‌داریم.
بر اساس آموزه‌های رضوی، مسئله‌ای مانند برجام، باید با مدیریت صحیح، به فرصتی برای معرفی انقلاب به جهان و معرفی بدعهدی‌ها و بداخلاقی‌ها و ظلم‌های آمریکا به مردم تبدیل شود.
مسائل جهان اسلام، آرمان‌های اسلامی که توسط استکبار به حاشیه رانده‌شده است و تهدیداتی که در آن‌ها قرار داریم، باید با هوشمندی مسئولین به فرصت تبدیل شوند، نه اینکه در سخنرانی‌های رسمی نکاتی مطرح شوند که بی‌ارزش و مایه تأسف است.
در جمع خادمان حرم مطهر رضوی
۱۷/ مرداد/۱۳۹۵
اسیر و شکار شیطان
در میان ائمه معصومین-علیه‌السلام- یکی از امامانی که موفق به توسعه‌ی علوم اسلامی گردیدند، حضرت امام رضا -علیه‌السلام- بودند.
عده‌ای مانند هفت‌امامی‌ها و اسماعیلیه، قائل به امامت امام رضا -علیه‌السلام- نیستند که در پاسخ به روایات منصوص اشاره می‌کنیم و از خود امام کاظم-علیه‌السلام- به‌عنوان حجت الهی نیز داریم که بعد از من به ایشان مراجعه کنید.
این منش و سیره باید موردتوجه ما به‌عنوان مسلمین و شیعیان معصومین -علیه‌السلام-قرار گیرد.
در این حدیث معروف سلسله الذهب از امام رضا-علیه‌السلام- که ذکر «لا اله الا الله» یعنی باور توحیدی حصن و حریم خدای تعالی است که شیطان به درون این حصار راهی ندارد و همین بیان، عیناً در مورد «ولایت علی ابن ابیطالب -علیه‌السلام-» نیز به‌کاررفته است.
کسی که موحد نیست، مسلماً اسیر و شکار شیطان خواهد گشت و این شکار در زمینه‌های مختلف وقع خواهد گشت و به‌جایی خواهد رسید که درنهایت اعتقاد او به پروردگار متعال را از او خواهد گرفت.
توحید مظاهری دارد که تنها محدود به ذکر کلمه «لا اله الا الله» نمی‌شود؛ باید ذات انسان موحد شود و باور کند که «لاحول ولا قوه الا بالله» و چنین انسان موحدی همه‌ی حرکات خود را با نیت الهی و عبادی انجام می‌دهد.
توحید مظاهری دارد که بدون آن‌ها امکان دسترسی به اصل وحید نیست؛ این مظاهر «اولیای خدا و خلفای راستین او» در زمین هستند.
از حدیث امام رضا -علیه‌السلام- درمی‌یابیم که ولایت معصوم شرط ورود به حصن توحید است که در هر دوره‌ای، از طریق ولایت خلیفه‌ی الهی در همان دوره حاصل می‌گردد.
هر کس ولایت‌فقیه را قبول نداشته باشد، توحید او اشکال دارد؛ انکار ولایت، یعنی انکار امامت، انکار رسالت و درنهایت انکار توحید و هیچ فقیهی در طول تاریخ شیعه نبوده که قائل به ولایت‌فقیه نبوده باشد.
شب شهادت ثامن‌الائمه -علیه‌السلام- مصلی کرج
۱۳/ آذر / ۹۵
حقوق امام معصوم
نائل شدن به مقام «رضا»، یکی از اهداف والا در زیارت ثامن‌الحجج (ع) است.
حضرت رضا (ع) دارای ویژگی‌ها و خصوصیات منحصربه‌فردی هستند که در شخصیت ایشان بروز و ظهور یافته‌اند و از آن جمله می‌توان به مقام بالای علمی ایشان اشاره نمود.
امام معصوم بر امت خود حقوقی دارد که یکی از آن‌ها «رفتن به دیدار و زیارت امام» و «تجدیدعهد و پیمان کردن با او» است.
درعین‌حال این زیارات ثواب‌های فراوانی نیز همراه دارند، مثلاً زیارت امام رضا (ع) بهشت را بر انسان واجب می‌کند و معادل هفتاد حج و عمره مقبول معرفی‌شده است.
زیارت حضرت رضا (ع) معادل زیارت رسول خدا (ص) دانسته شده و کسی که زیارت حضرت رضا (ع) را انجام دهد، گویی پروردگار متعال را در عرش او ملافات کرده است.
البته این اجر و پاداش اختصاص به افرادی دارد که به جایگاه امام (ع) معرفت پیدا کنند و اصطلاحاً زیارت آن‌ها «عارفاً بحقه» باشد.
زیارت همراه بامعرفت به‌حق امام رضا (ع)، صرف محبت به اهل‌بیت (ع) نیست، بلکه به این معنا است که بدانیم امامت حق او و امامان بعد از او بوده و اطاعتش واجب است.
مرحله‌ی بالاتر از این معرفت، رسیدن به مرحله‌ای از کمال است که زائر، درک وجود امام (ع) را بنماید که لازمه‌ی آن توجه و ارتباط قوی‌تر با امام (ع) است.
در جمع کاروان زائران پیاده آستان قدس رضوی (ع)
۸/ مرداد/۱۳۹۶
